Omdat ik iemand weet die er wèl heel blij van wordt, nam ik een glas en ving ik 'm.
Dus was het zijn lot om de rest van de avond vanaf het aanrecht mee te genieten van ratelende dames & naaimachines, want zo gaat dat hier op naailes.
De volgende ochtend was onze jongste inderdaad in haar nopjes met dit gezelschap bij haar ontbijt.
En natuurlijk moest ze 'm even aaien. Echt, ze verblikt of verbloost er niet bij het is één en al grote interesse wat de klok slaat.
Om te voorkomen dat ze 'm meteen zou inburgeren als haar nieuwe huisdier liet ik haar beloven de spin vrij te laten voor ze naar school ging.
En dat deed ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten