donderdag 31 oktober 2013

Het liefst wil ik een wonder

Zomaar! Ik kreeg dit boekje zomaar! Op een avondje dat mijn hartsvriendin een kopje thee kwam drinken, omdat zij het me graag wilde geven, voordat een ander dat zou doen.
Een paar dagen geleden heb ik het hier al laten zien, ik ben er zo blij mee.
Het is de kinderdichtbundel van Plint.

Het is zo'n boekje dat je niet van voor naar achter doorleest, nee, het is er zo eentje die je kris kras doorkruist, waardoor je nooit meer weet of er nog gedichtjes waren die je nog niet had gezien. En daardoor blijf je het pakken en herlees je de gedichten keer op keer, wat ik je brom.
Ik prijs me gelukkig en deel hier graag een paar gedichten.










Er bestaat ook deze grotemensen versie, die ik natuurlijk onmiddellijk op mijn verlanglijstje heb gezet.
Jij ook?

woensdag 30 oktober 2013

Tjilen

Wat is het toch fijn om als je acht bent gewoon eerlijk te zijn op je week-in-Amsterdam-wensenlijstje.









De lijst, die onze jongste samen met mijn echtgenoot aan het begin van de herfstvakantie maakte was langer, hoor. En ik moet er eerlijk bij vermelden dat de cultureel-verantwoorde-museum-input geheel bij mijn echtgenoot vandaan kwam.

Onze jongste houdt gewoon het allermeest van... tjilen.

dinsdag 29 oktober 2013

Lekker ouderwetse doily in kleur

We hebben zo'n leuk klein tafeltje, dat helaas een soort magneet voor kringen is. Als je je kopje er tien centimeter boven houdt springen de kringen er bij wijze van spreken al in.
Maar nu niet meer! Ik heb een vrolijke doily gehaakt, dat is het leuke engelse woord voor kleedje.




Het patroon komt uit het boekje 250 Haakwerksteken van Phildar, dat helaas niet meer verkrijgbaar is.

Naast die spiksplinternieuwe doily ligt trouwens een prachtig boekje dat ik van mijn hartsvriendin kreeg, een poosje geleden. Daar van de week meer over!

maandag 28 oktober 2013

Waar zitten de venkelworsten?

Eens in de zoveel tijd koop ik zo'n hip tijdschrift van Jamie Oliver. "Jamie magazine" heet het en van elke bladzijde ga ik watertanden en soms zelfs kwijlen.
Ik had mijn oog laten vallen op deze Pasta Ragù, die ook nog eens fijn in het budgetnummer van afgelopen januari stond.
Je had er venkelworsten voor nodig, venkelworsten! Klinkt zalig, maar de venkelworsten hebben West-Friesland nooit bereikt òf ze zitten zich ergens heel goed te verstoppen, ik kon ze in elk geval niet vinden.
Maar het idee om worstvulling door de pastasaus te gooien sprak me wel aan, dus ben ik vreemdgegaan met de runderworst van onze plaatselijke slager. Mmmmmm!



Ik weet niet of ik Jamie tegen zijn warrige haren instrijk als ik hier het recept deel, maar ik neem het risico...

Voor 4 personen:
* 500 g spaghetti
* 4 venkelworsten (succes!)
* 3 stengels bleekselderij
* 3 tenen knoflook
* 1 winterpeen
* 1 prei
* 1 takje rozemarijn
* 1 blik tomaat (400 g)
* 1 glas rode wijn
* 2 el balsamicoazijn
* 1 peperoncino (gedroogd pepertje, heb ik weggelaten)
* olijfolie
* parmezaanse kaas

Snijd de knoflook fijn en de rest van de groenten in stukjes. Fruit alle groenten in de olijfolie en voeg de worstvulling toe (sneetje in het velletje maken en leegknijpen). Als deze vulling los begint te bakken voeg je de tomaten, rode wijn, balsamico en evt. het pepertje toe. Laat dit 30 minuten stoven op medium vuur. Regelmatig roeren en lekker dikke saus laten worden.
Serveren met spaghetti al dente en parmezaanse kaas.

Hier de bijbehorende-watertand-kwijl-foto:


zondag 27 oktober 2013

Battle of Stamps

In stempel-blog-land wordt zo af en toe een Battle of Stamps georganiseerd, deze keer door Stampij.
En zoals je bij zo' n knus vrouwendingetje eigenlijk wel had verwacht, maar wat de naam niet doet vermoeden, is dat er eigenlijk niets te battelen of te winnen valt, welnee, het gaat er gewoon om dat je een leuke stempel maakt en dat iedereen dan gezellig bij elkaar op het blog een kijkje neemt. Leuk!

Het thema is herfst en om niet meteen te vervallen in paddestoel of kastanje heb ik de guts even links laten liggen tot ik een beter idee kreeg. 

Dit is 'm geworden, ik heb er aardig wat ervaring mee, helaas:





En over die guts gesproken, op mijn verjaardag heb ik bij van Beek op de Stadhouderskade in Amsterdam fijn een tweede Pfeil-guts gekocht, handgemaakt in een Zwitsers fabriekje. Een vlijmscherpe aanrader!







zaterdag 26 oktober 2013

Keizersgrachtkunstwerkje

Als er in zo'n propvolle-superdrukke-oergezellige-Amsterdamweek een gaatje over is en ik zit dan aan tafel, met dit uitzicht, een beetje hoog voor de glazenwasser:




Dan kan ik niet anders dan mijn schilderspullen tevoorschijn halen, natuurlijk!



En na een paar middagen was het klaar, een nieuwe herinnering in mijn vakantie-schilder-boek. Ik laat er later nog weleens iets anders uit zien...



vrijdag 25 oktober 2013

Wat doen we vandaag?

Na een aantal jaren de herfstvakantieweek in Amsterdam te hebben doorgebracht, hebben we een hele lijst favorieten opgebouwd. En zoals te verwachten valt, lopen de meningen hierover in ons gezin uiteen. Wat te doen? Nou, dit:


Mijn lootje werd getrokken (ha!) dus we gingen naar het...


... met enorme speeltuinen, kinderboerderij, doolhof en nog veel meer!
Dus, wat werd daar gespeeld? Nou dit:



Kun je een foto nemen, mam? Tuurlijk! (Linksonder een stukje van mijn coole nieuwe gympen, trouwens.)


En wat hebben wij dan gemist vandaag? Nou, dit:





Meike had het slim bekeken: haar wens kwam ook uit. Het was weer een heerlijke dag.

donderdag 24 oktober 2013

Jarig in Amsterdam

Gisteren was ik jarig, en hebben we heerlijk door de stad gestruind. En toen we terug kwamen, lag er verjaardagspost op de mat! Extra leuk, post aan de Keizersgracht! 


Een anti- rimpel kaart, die me trouwens wel wat lachrimpels opleverde...


Een prachtige zelfgemaakte, zelfs de envelop is handgevouwen, beeldschoon.


En deze met een hele lieve tekst binnenin.

Ik ben verwend! Dank!




woensdag 23 oktober 2013

Artis in de zon!

"Ha, dan kan ik meteen even kijken voor een nieuw lievelingsdier" was de reactie van onze oudste, toen we de blondies vertelden dat we naar Artis zouden gaan.
Naar Artis, lekker op de fiets, net als al die hippe Amsterdamse ouders met hun nonchalant geklede kinderen met standaard iets te lang haar.
Een zonovergoten dag straalde ons 's morgens tegemoet, die veel goeds beloofde en deze belofte ook ruimschoots nakwam.
Het was heerlijk, we slenterden langs pasgeboren kuikentjes, prairiehonden, piranha's, sneeuwuilen en natuurlijk ook langs de flamingo's, die al sinds haar kleutertijd de lievelingsdieren van onze oudste zijn, want roze en dat was toentertijd het allerbelangrijkste.


Ze zijn nog niet van hun eerste plaats verdreven door een ander dier, al kwamen de prairiehond, de vlinder en de zwarte slingeraap gevaarlijk dichtbij...

En de jongste? Die blijft onze giraffenlover!


maandag 21 oktober 2013

Amsterdam Marathon, snif.

Die keer, jaren geleden, ik hoogzwanger van één van de blondies, dat het me gebeurde tijdens "De Bauers" kon ik het gelukkig verborgen houden, maar sinds mijn echtgenoot doorheeft hoe de vork in de steel zit, kan hij het meestal niet laten mij midden in het gezicht, ja echt frontaal uit te lachen.
En vandaag gebeurde het weer, net zoals tijdens elke Sinterklaas intocht, ieder kerstdiner en tal van gebeurtenissen met grote groepen kinderen, zoals de opening van de Kinderboekenweek, laatst bij ons op school.
Zo ook vandaag, bij de start van de Marathon in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Mijn liefste keek naast zich (waar ik dus stond) en begon keihard te lachen. Want ik ging weer door een tranendal. Ik zag al die sporters daar bij de start en ging helemaal op in het moment. Ik stelde me voor hoe daar mensen stonden die ziektes hadden overwonnen en jarenlang hadden getraind, maar ook gewone mensen, zwaaiend en lachend naar hun gezin, helemaal vol adrenaline, terwijl de harde muziek hen opzweepte en wij voor hen klapten en joelden. Ik zag een collega van mijn echtgenoot aan de start, die de verschrikkingen van de oorlog Rwanda heeft meegemaakt; daar met z'n broer zag hoe zijn familie werd vermoord. Nu is hij hard op weg om topatleet te worden, hij stond helemaal vooraan bij de start. (Hier (klik!) lees je meer over hem, erg indrukwekkend...)

De kraan ging helemaal open en terwijl ik dat een beetje probeerde weg te knipperen en te lachen, zo van, "ja, daar heb jij mij weer!' liet mijn echtgenoot zich lekker gaan en hield het niet meer van het lachen. Onze oudste zag het aan en fronste haar wenkbrauwen, terwijl de jongste lekker hard meeklapte en joelde en deze volschieteritis gelukkig totaal negeerde.

Snif.


zondag 20 oktober 2013

Hiep hiep hoera voor de OBA!

Vaste prik in onze Amsterdam-week is de OBA, de openbare bibliotheek in Amsterdam. Daar hebben ze zes etages vol boeken en het allerleukste is natuurlijk de jeugdafdeling. We hebben onze blondies lid gemaakt en dus kan er heerlijk gestruind worden naar interessante, spannende, grappige en mooie boeken en films.
Maar ook: even gluren in het echte muizenhuis, genieten van de originele prenten van Jubelientje, Temmer Tom en nog veel meer, met een boek wegdromen in heerlijke banken en zitzakken, lekker liggen lezen in een grote wigwam. En natuurlijk even stilstaan bij deze reuzenvogel:


Ik hoop maar dat iedereen 'm herkent, die goeie ouwe krullevaar. Prrrrrr ta lie loe!

En wist je trouwens dat je op de bovenste etage lekker bij La Place kunt eten, met uitzicht op de stad?



zaterdag 19 oktober 2013

Amsterdam

Elke herfstvakantie verhuizen wij voor een dag of acht naar Amsterdam. Een auto vol tassen, zakken en dozen, de fietsen achterop en weg zijn we. En ik probeer echt om alleen het hoognodige mee te nemen. Want mijn echtgenoot zet ons af aan de Keizersgracht, waar we mogen verblijven in een prachtig appartement (kijk maar: klik!) laadt de auto uit en rijdt met onze oudste naar Amstelveen, waar het nog gratis parkeren is.
En dan begint voor onze jongste en mij het sjouwen. Alles moet zes, ja zes, 6!!!! trappen op.
Ik heb dus 7x die trappen beklommen, steeds met zoveel mogelijk tassen.
En weer heb ik me voorgenomen om volgend jaar minder mee te nemen.
Maar ach, wat maakt het eigenlijk uit. Na een uur sjouwen en inruimen kwamen echtgenoot en oudste aangefietst en kon het grote genieten beginnen. 

Acht dagen Amsterdam!


vrijdag 18 oktober 2013

Stoffenmarkt in Hoorn

Heerlijk met de herfstzon aan de hemel en goed gezelschap aan mijn zijde op stap naar de stoffenmarkt in Hoorn. Echt om alléén maar een lap fleece te kopen, als voering voor weer een winterjas.
Op de markt kwam ik nog wat cursisten tegen van naailes, altijd leuk!

De lap fleece kwam er, vergezeld van, ahum, nog acht en een halve meter mooie stoffen. O, wat kon ik me weer slecht beheersen, maar wat is dit goed voor het humeur! Hier zijn ze:


Er werd al gegrapt dat ik waarschijnlijk tussen de paddenstoelen geboren ben... Ik kom altijd thuis met een rood-witte stip. Dit is tricot. Ik zie al een leuke jurk voor me...








En hier de rest van de buit. Katoen met roze bloemen, mooi bij mijn nieuwe laarzen. Nog een klein bloemetje en een stoere gewatteerde glimmende nylon met fotomodellen, daar zie ik een hip jasje in voor onze oudste.



En gelukkig vond ik ook de fleece die ik zocht, in aubergine-kleur. De groene bloemenstof heb ik jaren geleden eens bij de Oilily-outlet gekocht. Zo jammer dat die outlet niet meer bestaat, trouwens.

Ik ga een tweede poging wagen voor een leuke winterjas voor mezelf. Hier de stof, het patroon en de (slechte) foto uit de Burda, die ik trouwens via Marktplaats vond. Fijn, want dit is precies het patroon dat ik zocht!

Maar eerst.... gaan we een week op vakantie in Amsterdam. Hoera!




donderdag 17 oktober 2013

Ottobre 6/2012 meisjesjas Käpykuusi

Poehee, ik kan geen tornmesje meer zien! Deze is jas is echt het aller-aller-aller-moeilijkste project dat ik ooit heb gefabriekt. Er ging een heleboel mis. Moeilijke dingen, maar ook een hoop stomme fouten.
Gelukkig heb ik altijd veel eer van een zelfgemaakte jas, hij wordt immers elke dag gedragen!
Die naam, die heb ik trouwens niet bedacht, hoor. Het patroon komt uit een Fins blad. Ik denk dat het iets van dennenappel betekent. Vreemd eigenlijk.

Tadááááá:

Een lekkere vrolijke jas voor onze jongste, die van zwierig houdt. Met aan de achterkant een ceintuurtje:


En in haar zak een lusje, waar ze haar fietssleuteltje aan vast kan maken.


En hier de foto's op het modelletje:




Na het passen bleken de mouwen wat aan de korte kant te zijn. Zucht. Daar gáán we weer. Morgen boordstof halen en de mouwen weer lostornen. Het is ook eigenlijk lekkerder, van die warme boorden waar je je wantjes zo fijn onder kunt stoppen in de winter.
Oké... tornmesje, ik kom eraan!