vrijdag 28 februari 2014

Het textielmuseum in Tilburg


Vandaag waren we in het textielmuseum en natuurlijk begrijpt iedereen dat dàt een plek naar mijn hart is.


We liepen langs oude weefgetouwen die zoveel herrie maakten dat de wevers vroeger allemaal doof of slechthorend werden en ze daarom een eigen gebarentaal ontwikkelden. Op dit weefgetouw kon Jacquard geweven worden, ontdekt door meneer… jawel, Jacquard.


Zo mooi...

Het was reuze interessant en natuurijk was het leuk om de geschiedenis van de AaBe dekens te bekijken (wie kent ze niet)...

… of het gebruik van interieurstoffen de afgelopen honderd jaar, maar onze harten gingen pas echt sneller kloppen in het textiellab. Dat is een werkplaats voor het vervaardigen van nieuwe stoffen, maar ook een open atelier.

Wauw, daar zie je het ambacht dus anno 2014 in volle vaart, er wordt allerlei moois geproduceerd met de nieuwste technieken en machines. Allerlei technieken passeren de revue, van breien en borduren tot laseren en taften. Foto's schijnen meer dan duizend woorden te zeggen, maar nog lang niet genoeg.

Daarheen zou ik zeggen!

Taften

Borduren

Borduren

Breien

In de museumshop zag ik het ideale keukenschort hangen, met een handdoekje eraan genaaid voor het afvegen van het een of ander. Het is van Second-handy en staat inmiddels op mijn lekker-even-namaken-lijstje.




donderdag 27 februari 2014

Wat is een foetsie?

Da kunde nie wete, zeggen ze hier in Brabant als niemand er meer iets van begrijpt.


En natuurlijk, als ik maar een heel klein beetje mijn best doe, snap ik de tekst op deze sticker in ons vakantiehuisje best. Maar ik vind het leuker om me even te verwonderen over dat ene woord.
Uw foetsie, wie gebruikt die woorden heden ten dage nog?
En dat we geen rommel in het toilet moeten gooien, dè snapt unnen boer mee éénen errem nog wel.




woensdag 26 februari 2014

Parende padden kunnen gillen!

Toen mijn liefste, zijn vader en ik van de week na weer zo'n lekker vakantiedagje in het stikdonker terugliepen van de auto naar ons huisje, ergens verstopt in de vakantiekolonie waar we momenteel verblijven, vroeg mijn schoonvader achteloos of wij die pad ook zagen zitten, een eindje terug.
O nee, dat had hij voor het welzijn van die pad en voor onze rust beter voor zich kunnen houden, dacht ik nog, maar het was al te laat.
Mijn liefste sprintte terug en kwam glunderend in die donkere nacht weer bij ons terug met die geschrokken pad. We hoorden 'm al aankomen, want de pad gilde zijn kleine longetjes uit zijn lijf.
Bij nadere beschouwing bleken het er zelfs twee te zijn, gestoord tijdens een romantisch avondje, zo te zien.
"Dit is zielig" probeerden we nog, en niet in de laatste plaats voor mijn schoonmoeder straks in het huisje dacht ik er achteraan.
Maar het kwaad was geschied en mijn lief bezwoer ons dat hij echt niet in ze kneep.

Onze jongste glunderde zo mogelijk nog meer dan haar paps bij het zien van de padden. Zeker toen mijn schoonmoeder inderdaad even de schrik van haar leven kreeg.
Mijn oudste trok haar wenkbrauwen (en haar mondhoeken) flink op toen mijn zwager luchtigjes opmerkte dat papa en mama toch zeker oom zo zouden gillen "als die op elkaar zaten en iemand pakte ze op".
Toen werd het tijd om er een eind aan te maken en daar was mijn echtgenoot het gelukkig mee eens. De padden werden bij het water vrijgelaten, vast getraumatiseerd voor het leven.

En ik hoop dat die opmerking van mijn zwager mijn geheugen heel snel verlaat. In elk geval voordat… nou ja.






dinsdag 25 februari 2014

Stempeldestempel


Na zo'n lekkere vakantiedag, waarop naar België werd gefietst, vooral omdat de blondies dat straks lekker stoer in de kring kunnen vertellen; "O, ik ben in de vakantie naar België gefietst" en er dan heel nonchalant bij kijken, na zo'n dag worden 's avonds de hobbyspullen tevoorschijn getoverd.
Deze vakantie zit ik duidelijk in een gutsperiode...


Een beetje van mezelf en een beetje van Gertie Jaquet, moet ik eerlijk bekennen.
Haar blog (www.astampaday.blogspot.nl) inspireerde me om een alfsbetstempelset te gutsen.
Het schiet al lekker op.



maandag 24 februari 2014

Oorlog in de Efteling?

Deze foto is niet genomen in een of ander oorlogsgebied, waar de kogels fluitend om je oren suizen en je zo'n onhandig kogelwerend vest om moet. Nee, we waren in de Efteling vandaag, alwaar de dag werd afgesloten met een weergaloze watershow, begeleid door al die Eftelingmuziekjes maar dan lekker bombastisch uitgevoerd door een groot orkest. 
Deze foto's geven er een beter beeld van dan die hierboven, maar je weet wat er altijd gezegd wordt: je had erbij moeten zijn, àls je ooit de kans krijgt... doen!




zondag 23 februari 2014

Het leven is goed in Brabant!

Met een lekker haakprojectje op zo'n Landal leunstoel even chillen, terwijl de rest van de familie ergens in het golfslagbad kopje onder gaat. Heerlijk. Dat haken dan, hè, want zwemmen is al niet mijn hobby, maar als het water dan ook nog een eigen leven gaat leiden, huu, mij niet gezien.

Dit leuke Brabantse gezegde, dat overigens niks met zwemmen danwel haken te maken heeft, kwam ik tegen op het wereldwijde web. 


As ge slaopt de ge lacht, dan ben de mergevruug blij.
Daar word je toch vrolijk van!



zaterdag 22 februari 2014

Een weekje weg met lekker veel hobbyspul!

"First things first!" Een gevleugelde uitspraak, nou ja, van mij dan tegen mijn liefsten die liever eerst nog even een kleurboek verfraaien of nog wat rondstruinen op het internet, terwijl er mijns inziens toch echt eerst tanden moeten gepoetst of bijvoorbeeld een gymtas ingepakt. Met mijn eigen woorden in het achterhoofd heb ik gepakt voor een heerlijk weekje weg naar het mooie Brabantse land.
Hobbyspul eerst!! Vervelen? Wa's da?

Dekentjes met hertjes

Nog zo'n 7-8 weken, de spanning stijgt en de noodzaak om nu eens te beginnen met het naaiwerk ook!
De tante van de blondies is zwanger en ik zou dekentjes, aankleedkussen, gordijntjes, kurkenzak… van alles naaien, hoera!
Het verzoek was hertjes, de stofjes waren afgeleverd, aan mij de taak om één en één op te tellen en er wat moois van te fabrieken.
Ik ben begonnen, dit is de tussenstand:





vrijdag 21 februari 2014

Mam! Mag ik een glas water, een glas olie en 10 minuten?

Onze jongste zit vol verrassingen, zo vond ik haar afgelopen weekend 's morgens vroeg in haar ondergoed voor het woonkamerraam, ze had daar haar tafeltje neergezet omdat ze het uitzicht wilde natekenen.


Wat best goed lukte, dit zijn dus de huizen van de overburen, maar dan geheel zonder diepte:
(De dakkapellen zijn mijn favoriete onderdeel.)



Ze zit ook vol vragen, die ik soms zie aankomen, maar vaker niet. Deze keer vroeg ze om olie, water een ansichtkaart en 10 minuten, dat laatste voegde ze er glunderend aan toe, waardoor ik natuurlijk weer smolt en het schatje haar gang liet gaan. Ze zat weer eens rond te neuzen op proefjes.nl, dus dit kon leuk worden.
En dat werd 't!

We moesten een glas met water vullen, helemaal tot de rand en er dan een ansichtkaart op leggen.
Daarna vulden we ook een glas met olie. Toen werd het spannend, want het glas water moest ondersteboven op het glas olie gezet worden, met die ansichtkaart ertussen.



Toen trok ze de kaart ertussen vandaan...


En voilà! Water en olie wisselden sensationeel van plek!

Ze was intens tevreden, maar had geen idee waardoor het kwam. "Dat draait gewoon om, mam" was haar eenvoudige verklaring en het kostte even wat moeite om haar ervan te overtuigen dat water zwaarder is dan olie.
"Echt?"
"Echt!"
"Coooool!"



donderdag 20 februari 2014

Winkeltje spelen 2.0

Nu de blondies al enige jaren de leeftijd hebben die ik me ook echt nog goed kan herinneren, treedt er herkenning in werking. Spelen met de Playmobil, tutten met nagellak, eindeloos proberen om te lopen op stelten, kibbelen met je zus en je hartsvriendinnetje, en natuurlijk met stip op één: winkeltje spelen.





Er wordt me steeds gevraagd om dingen te kopen en dat doe ik graag, al was het maar vanwege de prijzen die ze hanteert, met grote zorgvuldigheid wordt er op allerhande knutselwerkjes een stickertje geplakt waarop 0,00 is geschreven, met een kleine verduidelijking voor de dummies onder de klanten.



Zulke koopjes, daar deed ik vroeger niet aan, ik vond het juist het leukste om allerlei interessante bedragen te verzinnen, zoals 2,63 bijvoorbeeld. In guldens, dat wel natuurlijk. Maar verder… de kassa, het tafeltje, de pennen en papiertjes, het bordje met open op de voorkant en dicht op de achterkant, allemaal zoals ik het vroeger ook deed.



En terwijl ik net zo'n lekkere nostalgische zucht wilde laten ontsnappen viel mijn oog op dit briefje:



Tuurlijk, wat is een winkeltje anno 2014 zonder bijbehorend filiaaltje op het wereldwijde web?
Er zit niks anders op, gelukkig kan ik nu nostalgisch zuchten bij een nog altijd toepasselijke slogan uit mijn tijd…


Haal de folder bij postkantoor of bibliotheek, prachtig.


woensdag 19 februari 2014

Nakijkwerk

Na schooltijd ligt er natuurlijk altijd wel een stapeltje nakijkwerk klaar, waar ik me even vlug doorheen werk, zodat ik weer verder kan met al het andere dat op me ligt te wachten. Ik kijk na met een Waterman vulpen met rode inkt, dat maakt het klusje net iets aangenamer. En soms zet ik zó snel een rode streep, dat ik er achteraf een beetje spijt van heb….
Het overkwam me bij dit plaatje weer eens. Zo jammer, want eigenlijk is het een prachtig nieuw woord, wie wordt er nou niet kalm van zo'n tweebultige goedzak?




dinsdag 18 februari 2014

Gevilte tas

Vorige week kwam mijn hartsvriendin, o nee, bff moet je zeggen, anders komt het ook weer zo ouderwets over en dan voel ik me grijs & oud. Mijn bff kwam langs en we gingen lekker wat leuks vilten. Hmmm, dat maakt die hippe afkorting toch weer stoffig, maar ja, we gingen echt vilten.
Onze oudste blondie deed gezellig mee en ik stond paf. Dat ze zo snel groter en ouder wordt en dat ik dat regelmatig niet helemaal kan bijbenen en dus voor verrassingen kom te staan… ik kan er maar niet aan wennen.
Laatst waren we op kraamvisite en had zij het baby'tje op schoot toen het tijd was om op te stappen. "Geef maar hier, dan leg ik haar even terug in de wieg", zei ik, waarop ze verontwaardigd zei dat ze dat zélf heus wel kon. "Tuurlijk schat, dan blijf ik wel in de buurt" zei ik glimlachend. Maar tot mijn verbijstering deed ze 't echt heel handig, hup baby in bed, dekentje instoppen, o nee, eerst nog even een sokje recht, knuffeltje erbij, aai over het wangetje. Ik stond daar totaal voor spek en bonen en vroeg me af wanneer dit nou weer gebeurd was.
Zo ook tijdens het vilten. Met die handige handen van haar viltte ze een prachtige lap, die ze een weekje later in elkaar naaide tot een leuke tas. Gelukkig was ik daar wel hard voor nodig, ha!
Wel jammer dat die tas onder mijn leiding bijna mislukte; haar viltwerk zat er ondersteboven op.
Toen had ze er genoeg van en mocht ik 'm in elkaar zetten.


Links de tas van mijn bff, en rechts die van onze oudste.


maandag 17 februari 2014

Een koekje van… Leila Lindholm

Ze is een beroemdheid in Zweden en ik bakte met groot genoegen al een boel koekjes en taarten van haar uit dit boek:



Het boek is echt een lust voor het oog, wat dacht je bijvoorbeeld van de inhoud:


En deze lavendelkoekjes, mmmm….

Ze heeft ook een bladzijde gereserveerd voor goede oude 1-2-3 koekjes, jeweetwel, 1 deel suiker, 2 delen boter en 3 delen bloem. Daar varieert ze gezellig mee, en omdat ik deze week naar mijnoma ging, bakte ik twee variaties en nam ze mee.




Gelukkig vielen ze in de smaak! (Al hadden ze van mij wel iets langer in de oven gemogen, achteraf…)