dinsdag 30 september 2014

Een goede moeder

Dit is het derde boek dat ik van Jodi Picoult las:


Het was goed, maar niet supergoed, zoals de andere twee boeken die ik van haar las (De verhalenvertelster en De ander zoon). Op de kaft staat dat Jodi Picoult bestsellerauteur is van Negentien minuten, die zet ik voor de zekerheid op mijn leeslijstje.

Dit is de samenvatting van Een goede moeder:

Zoe Baxter probeert al tien jaar zwanger te worden. Net als het ernaar uitziet dat haar droom in vervulling zal gaan, verlaat haar man Max haar. Zoe stort zich op haar werk als muziektherapeut op een school en krijgt een relatie met de decaan, Vanessa Shaw. Zoe en Vanessa willen een gezin stichten, met behulp van de ingevroren embryo’s van Zoe en haar ex. Maar ze hebben zíjn toestemming nodig om zijn kind op te voeden…

Ik bleef een toeschouwer, kwam niet helemaal ìn het verhaal, maar ik vond het zeker de moeite waard om te lezen. En meer heb ik er geloof ik niet over te vertellen.
Ach ja, je kunt niet elke keer helemaal ondersteboven zijn van wat je leest, toch?!




maandag 29 september 2014

Popeye

Gisteren was een heerlijke dag, volgepropt met allerlei leuks en tenslotte ook nog iets lekkers: een heerlijk diner bij Meijers, het op één na beste restaurant in Noord-Holland, gevestigd in een oud kerkje in Andijk.
Het eten was zalig, de wijn heerlijk en het gezelschap nog beter.
Kijk nou, hoe prachtig het er van buiten al uitziet:



En toen is het bloggen erbij in geschoten, zoals dat heet. Helemaal vergeten!

"En wat is het beste restaurant dan?" vroeg ons gezelschap zich hardop af.
Het Stokpaardje in Alkmaar, dat is het beste, maar het scheelt maar eentiende punt.

O, ik had bijna mijn vingers erbij opgegeten, zo heerlijk was het allemaal gisteravond. Maar goed dat ik ze alle tien nog heb, want ik heb vandaag de schaar in Popeye, die spinazie-etende-spierballen-zeeman en zijn liefje Olijfje gezet, voor een leuk minirokje voor mezelf.






Het lapje komt van overzee, het patroon heb ik al vaker (kijk maar: klik!) genaaid, het komt uit de Knipmode van april 2010, maar dat 13 (!!) cm korter.



De tricot jurk is voor mezelf is trouwens af, die laat ik van de week zien.

zaterdag 27 september 2014

Een jurk, en nog één.

Omdat onze jongste blondie hevig teleurgesteld was, toen ik haar vertelde dat ik deze stof toch echt voor mezelf had gekocht, puzzelde ik net zo lang tot ik er twee jurkjes uit kon halen, eentje voor haar en eentje voor mij.

Omdat we veel houden van de merken King Louie en Lien & Giel, zocht ik patronen in die stijl.

Natuurlijk maakte ik die voor haar eerst.
Ik kom van de week aan de beurt!


Voor mij (Knipmode)

Voor haar (Knippie)








De stof bestelde ik hier: (klik!).
Herbert Textiel is een fijne webshop, met lekkere aanbiedingen. Twee jurken voor 12 euro, ha!

vrijdag 26 september 2014

Het keukenhuis

Met de lezerij gaat het goed, ik mag niet klagen, want alle boeken die ik de afgelopen tijd las waren goed, of steengoed. Wat een heerlijkheid is dat.
Op zoek naar een goed boek Google ik soms maar wat, een tijd terug tikte ik zoiets als "beste boek dat ik ooit heb gelezen"  in het zoekvakje, en zo kwam ik terecht op allerlei blogs, forums en websites waar mensen hun lievelingsboeken aanprezen. Daar dwaalde ik heerlijk rond en ondertussen verzamelde ik mooie titels.
Zo ook deze, die werd vergeleken met "Een keukenmeidenroman"en dat vond ik echt een indrukwekkend boek.



Nou, deze kan er zeker aan tippen, ik waande me echt op die plantage, zo rond het jaar 1800, tussen de slaven en de rijke blanken. En ik leefde mee met al die levens, die met elkaar vervlochten waren, zonder dat dit altijd gewenst was. Wat een ellende, in die tijd, onvoorstelbaar...

Hier de samenvatting van bol.com:

In 1791 arriveert het zevenjarige Ierse weesmeisje Lavinia bij de tabaksplantage Tall Oaks. Ze krijgt een plek toebedeeld bij de slavenfamilie in het keukenhuis, waar ze liefdevol wordt opgenomen.
Maar door haar blanke huid raakt ze ook betrokken bij de familie des huizes. Wanneer Lavinia trouwt met hun getroebleerde zoon, wordt haar loyaliteit zwaar op de proef gesteld.

Het is een lief, naïef meisje, die Lavinia en ze heeft niet altijd in de gaten dat mensen het soms slechter bedoelen dan het lijkt. En zo ontstaan er heel veel problemen.
Wederom een aanrader: lezen dus!

donderdag 25 september 2014

Kaardebol

O, het stond al zó lang op m'n verlanglijstje, en nu heb ik er eentje!!
Mijn schoonvader maakte me blij met een enorm exemplaar, en het staat zo prachtig in de woonkamer.





Mooi zijn ze hè, en trouwens ook wettelijk beschermd in Nederland. 

In de Middeleeuwen werden zulke uitgebloeide kaardebollen gebruikt om schapenwol mee te kaarden, ook wel kammen genoemd. Ze maakten zo'n kam:


... en kamden de schapenwol zodat de vezels allemaal dezelfde kant op kwamen te liggen en het vuil werd verwijderd. Daarna kon de wol gesponnen of gevilt worden.

Nu gebeurt dat met kleine of grote machines:


Wil je er meer over weten? Hier: klik! heb ik de foto vandaan.


woensdag 24 september 2014

Hollands-Amerikaans keukenschort

M'n keukenschort met twee nationaliteiten is af.


Het is vrij smal uitgevallen, vind ik, ik kan m'n vieze handen niet meer achteloos langs de zijkant van m'n achterwerk schoonvegen, want het bedekt alleen m'n voorkant. Die tic moet ik dus maar snel afleren.


Maar vrolijk is het wel! 
En ik ook, hup, snel Amerikaanse appelcrumble maken, want we hebben nog altijd ruim 10 kilo appels uit Wijdenes liggen.

Het patroon vind je hier: klik!
De bovenkant maakte ik aan beide zijden 5 cm smaller, het loopt nu vanaf de taille schuin omhoog. De strikband in m'n nek verving ik door een lus op maat, dat vind ik makkelijker.
Ik heb het hele schort gevoerd, daar werd het wat steviger van. Ook maakte ik het schort ruim 7 centimeter korter. O ja, en de roezel onderaan gaf ik ronde hoeken, dat staat mooier, vind ik.

dinsdag 23 september 2014

Extreem sterke spin

Toen ik vorige week thuiskwam uit m'n werk, vond ik een leeg huis en dit op de vloer:


Dat lege huis klopte, de blondies waren nog in de balletschool en mijn liefste op z'n werk.
Maar ik vroeg me toch af wat dat schaaltje daar deed, midden op de vloer.
Toen ik het omdraaide ontvouwde zich een mysterie.


Dat het een megaspin moest zijn geweest was me duidelijk, een gewone zou nooit een leeg schaaltje optillen om eruit te ontsnappen, en het dan ook nog eens omdraaien, denk ik.


Buiten in de tuin lag de ontknoping....


Ik vermoed dat onze oudste, die regelmatig alleen thuis luncht, want ja de overblijf, dat is zó groep zeven, met deze flinke jongen heeft afgerekend.
Mooi zo!

maandag 22 september 2014

"Ik denk walnoten."
"Nee mam, kastànjes!"
"Volgens mij zoeken die mensen naar walnoten."
Terwijl wij, gewapend met grote tassen, zochten naar mooie glimmende exemplaren onder een enorme paardenkastanje, hoorden we dit gesprekje.
Ik moest glimlachen, dit kind had goed opgelet op school waarschijnlijk, want van z'n moeder moest 'ie het niet hebben, qua kastanjekennis dan.

We vonden er lekker veel en dus werd er door de blondies en hun neven flink geknutseld toen we thuiskwamen.



Het leven is goed, zo in de herfstzon.



zondag 21 september 2014

Appels, appels en nog eens appels

Vandaag konden er voor een habbekrats appels geplukt worden in Wijdenes. Aan de Russen kan de appelboer z'n waar niet kwijt, daarom. Arme appelboer.

Wij waren van de partij, samen met onze twee vrolijke neven werd er vrolijk op los geplukt. Meer, veel meer dan we van plan waren. En er waren ook meer, veel meer mensen dan we hadden verwacht. Het was zelfs hier en daar op een nieuwssite te zien: het verkeer was ontregeld vanwege alle belangstelling.

Thuisgekomen pakte mijn echtgenoot met twinkelende ogen zijn boormachine, om eindelijk eens die coole schiltechniek, gezien op Facebook, uit te testen. Het lukte, kijk maar!




Het eindresultaat was deze enorme appeltaart (met een vleugje sinaasappelsap en de laatste lavendelsuiker) en een grote pan appelmoes. Ik vermoed dat er in vele keukens in de omtrek hetzelfde werd gemaakt. Mmmmm!




(Het heerlijke recept voor deze appelplaattaart vond ik hier: klik!)

zaterdag 20 september 2014

Molens en klompen uit... Minneapolis!

Omdat mijn oude keukenschort begint te slijten, struinde ik het web af naar een leuk en gratis patroon voor een nieuwe. Ik vond er eentje op de website van Joann, waar mijn liefste zo graag lapjes voor me haalt, daar ver over zee. Zo toevallig!
Hij nam daar vorig jaar Hollandse lapjes mee, grappig hè, dat ze die daar ver weg in Minneapolis verkopen.

Het was nog even een gedoetje om al die inches in centimeters te veranderen, maar ook daar kon ik  het web weer voor gebruiken. Mooi.

En nu aan de slag, met lapjes èn patroon van Joann. En als 'ie af is zal ik een Amerikaanse maaltijd met Hollands toetje op tafel zetten. Dat kan dan natuurlijk niet anders.



Hier vind je het patroon: klik!





vrijdag 19 september 2014

Mijn Amsterdam

Kun je over Amsterdam weleens uitgepraat raken? Ik denk het niet, en Ron Blaauw is het vast met me eens. Hij heeft allerlei favoriete adresjes in de stad, waar zijn topkok-hart sneller van gaat kloppen (en het mijne ook). Die adresjes heeft hij in een prachtig boek samengebracht, zodat je nu precies weet waar je wat moet halen. En waar je lekker kunt lunchen, chillen, dineren of kroketten kunt eten.

Zijn indeling vind ik al zo leuk:



Het staat vol mooie foto's en praatjes met al die marktkooplui, slagers, zoutmakers, bakkers en nog veel meer.


Wat ben ik blij dat ik het gekregen heb, eigenlijk eind vorig schooljaar al, als afscheidscadeau van mijn stagiaire. Bedankt nogmaals, ik blijf erin bladeren!!

donderdag 18 september 2014

Haken en kleur

Kijk, als je ergens een leuk lapje ziet, waarvan je nog niet precies weet wat je ervan gaat naaien, kun je dat met een gerust hart meenemen, want er zijn altijd wel patronen te vinden die geschikt zijn.
Op dezelfde manier kocht ik wol, nou eigenlijk een mix met zijde in een mooie aubergine-achtige kleur, ik dacht er ooit een mooi vest van te haken.
Maar een geschikt kleding-haakpatroon vinden is niet zo eenvoudig... Het moet precies de juiste dikte  en looplengte hebben en alle leuke patronen die ik tegenkom zijn nou net voor een andere dikte.

Dan toch maar een sjaal, want ik kon niet langer aanzien hoe deze mooie bollen in de kast bleven liggen. Ik ga wol overhouden, want ik kocht toen 9 bollen, maar ja, misschien wil er straks nog wel iemand zo'n sjaal.

Het patroon haalde ik uit dit mooie boek:


Hun tweede boek is trouwens in aantocht, en beide dames hebben een heel leuk weblog: klik & klik.

Ik heb gekozen voor de two-tone-sjaal, die ik dus in one-tone ga haken. Het begin is er!






woensdag 17 september 2014

Zitzakje

Zo, nu heeft mijn Kobo een eigen zitzakje en kan mijn liefste zijn Ipod ook weer uit laten rusten, hij heeft die van hem weer terug.
Alles geregeld.





Het patroon vind je hier: klik.

dinsdag 16 september 2014

Mmmmmmmeringue

Afgelopen weekend slenterde ik met goed gezelschap heerlijk door Amsterdam, het was zonnig en gezellig druk, echt zo'n dagje Amsterdam zoals het hoort, zeg maar.
Ergens in een etalage in één van de negen straatjes viel mijn oog op een prachtige hagelwitte meringue, die me meteen in gedachten meenam naar Zuid-Frankrijk.
Natuurijk ging 'ie mee naar huis, voor onze oudste, die er dol op is.

Die chocolaterie heb ik eens gegoogled, man, alleen de website doet je al watertanden...
Het is Pompadour, en ik zou er echt eens langsgaan als ik jou was!



maandag 15 september 2014

Shirt Ottobe 4/2012

Vandaag op het menu:
Een verse tricot uit Amerika gecombineerd met een authentiek lapje uit de kast, geserveerd op een bedje van Ottobre-patroon, afgemaakt met een spiksplinternieuw rokje uit de uitverkoop:






Het shirt komt uit Ottobre 4/2012 en valt gewoon prima, niet te groot en niet te klein.


En nou maar hopen dat het voorlopig veeeeeeeel te mooi weer blijft voor die lange mouwen!


zondag 14 september 2014

Het Rosie Project

Als je, laten we zeggen, het leven op een zakelijke manier benadert, en een Echtgenote-project op poten zet om aan een vrouw te komen, inclusief extreem gedetailleerde vragenlijst, dan kun je rekenen op mijn glimlach.
Ik heb veel geglimlacht tijdens het lezen van dit boek, waarin je wordt meegenomen in de wereld van een autistische man, die wanhopig zijn best doet om het leven te leven.

Ik moest ook glimlachen toen ik haar (overigens hele leuke!) blog las over dit boek (klik!). Omdat we vaak voor dezelfde boeken vallen en ik het wel heel toevallig vond dat ik haar boekentip net aan het lezen was!
Ze vond het zelf ook heel toevallig dat het boek waar ik die week over blogde (De waarheid over de zaak Harry Quebert), bij haar klaarlag om gelezen te worden.

Ik heb het over Het Rosie-project, een heel makkelijk te lezen boek, goed voor een hoop geglimlach, maar wel met een klein zacht stemmetje in je achterhoofd, dat zegt dat het toch wel een heel gedoe is om je leven te leven als je autisme hebt.



Hier de samenvatting:

De autistische Don Tillman doceert genetica aan de universiteit. Hij is superintelligent, kan geweldig koken en is op zoek naar een vrouw. Door zijn sociale onhandigheid is hij echter nooit verder gekomen dan een eerste date. Met behulp van een zestien pagina's tellende vragenlijst hoopt hij zijn perfecte partner te vinden. 

Dan komt Rosie Jarman in zijn leven: verre van perfect, maar wel intelligent en mooi. En ze is ook op zoek naar haar biologische vader - een zoektocht waarbij Don haar misschien zou kunnen helpen.

zaterdag 13 september 2014

Topo

Mijn liefste heeft een enorme topo-bult, ik zie zo voor me hoe hij als klein jongetje op zijn slaapkamer al die  landen, plaatsen, bergen en rivieren uit zijn hoofd zat te leren, nog niet wetende dat hij later de hele wereldbol over zou gaan reizen voor z'n werk. De hele wereld zit daarbinnen in zijn krullebol, want als wij na een verkeerde afslag door een onbekend petieterig Frans dorpje rijden, weet hij meteen de weg.
"Daar bij de slager moeten we links, dan komen we uit bij een bergweggetje, daar nemen we de derde rechts en dan komen we ..."  enzovoorts.
Ideaal. En het bewijst ook maar weer dat we elkaar goed aanvullen, want ik heb een topo-deuk, gecombineerd met een richtingsgevoel-holte.

Deze week moet onze jongste blondie de provincies en hoofdsteden van Nederland uit haar kopje leren, en in deze moderne tijd doe je dat natuurlijk via een leuk online spelletje.
Het is heerlijk om naar haar te luisteren.

"Assen... O ja! Dat hoort bij Drenthe!"
"Lelystad.... eh... daar!"

"En Maastricht... Dat hoort bij oma."

En zo is het.


Hier zijn twee leuke spelletjes om de topo online te oefenen: klik! & klik!
De laatste is hier momenteel in gebruik.

vrijdag 12 september 2014

In een hutje...

Als al m'n knijpers ineens verdwenen zijn evenals de keukentrap en er ligt geen kleed meer in het schuurtje, kan dat maar één ding betekenen: er wordt gehut.




En waarom het toch zo muisstil was in de tuin, afgelopen woensdagmiddag werd me duidelijk toen ik door een kiertje bovenop gluurde. Het leven was goed, daarbinnen.



donderdag 11 september 2014

Lisan jurk

Een lekkere dikke glossy met prachtige modefoto's van allemaal leuke zelfmaakmode, dat is toch de droom van elke naaister.
Sinds het voorjaar ligt er elke drie maanden eentje in de winkel, genaamd "La maison Victor" en gemaakt door onze zuiderburen:


Ik kwam pas achter deze heerlijkheid toen editie 2 uitkwam, en ga nu mijn uiterste best doen om ook editie 1 op de kop te tikken, natuurlijk. Hier (klik!) vind je meer informatie over het blad.
In deze (derde) editie viel ik meteen als een blok voor de Lisan jurk:





Die mouwen! Fantastisch!


En dus nam ik een lapje uit Amerika en sloeg aan het tekenen en knippen.



De volgende dag was 'ie al klaar. En ik vind het net zo'n plaatje als op het plaatje!
Onze oudste nam een foto: