zaterdag 28 februari 2015

Kloterige fata-morgana-moestuinpotjes. Bah.

In de droomwereld van meneer Albert Heyn zaaien vrolijke jongetjes en meisjes zaadjes in leuke kaboutermoestuinpotjes. Om over een paar weken te genieten van een gezonde zelf geteelde maaltijd, met zo'n altijd vrolijke moeder en actief betrokken vader glimlachend op de achtergrond.
De werkelijkheid is hard en wreed volgens mij, maar daar gaat AH nog wel achter komen, als we straks huilend en krijsend en gedesillusioneerd achterblijven tussen een paar verdroogde sprieten bieslook.
Ik zie moeders voor me, die de eettafel wekenlang moeten afstaan aan kleine vochtige potjes, omdat de kinderen een oase van groen voor zich zien en ècht, nee ècht water zullen geven. Ja, water geven doen ze. Eén keer, met een grote tot de rand toe gevulde gieter, waarmee ze wankelend en klotsend een hele waterval over de plantjes heen storten. Ik zie klonten zompige potgrond over die tafel drijven, om vervolgens in de convectorput te verdwijnen.
Na een tijdje ploeteren komen er kleine groene sprietjes tevoorschijn, maar omdat een grappige buurjongen de naambordjes van de inmiddels bijna vergeten groente heeft verwisseld, heeft niemand meer enig idee wat er na hoeveel dagen verpot moest worden, en wat er nou veel licht moest.
Inmiddels hebben de kinderen zich toch op een of andere manier aan die sprietjes gehecht, zoals ze dat ook aan een willekeurig huisdier doen: wel de lusten maar niet de lasten, zeg maar. Dus wanneer er voorzichtig over weggooien wordt gesproken, omdat die hele bende nu de halve woonkamer in beslag neemt, worden er bittere tranen geweend en verwijtende blikken geworpen, terwijl
niemand meer omkijkt naar die kutgroenten.
Albert Heyn, bespaar ons deze rotactie en ga gewoon weer wat leuks verzinnen, desnoods weer die godvergeten wuppies, of desnoods flippo's, maar laat ons als ouders nou toch gewoon met RUST.



Zo, dat ben ik weer kwijt.



vrijdag 27 februari 2015

Pannenlappen als avondvermaak

Na een lekkere week Drenthe is het ook fijn om 's avonds op onze eigen bank te zitten nagenieten.

's Avonds op de bank in het vakantiehuisje heb ik een paar avondjes lekker zitten haken.
Het resultaat zijn twee pannenlappen, met een ouderwets tintje.
De ene kant is rood, de andere crèmewit.




Alleen nog een randje roze, dan is nummer twee ook af.




Dat randje voegde ik er zelf aan toe; 1 vaste, 3 lossen, 1 vaste overslaan, dit herhalen.
Hier vind je de rest van het patroon: klik!

donderdag 26 februari 2015

Drenthe mag zó in een lijstje

Maandag wandelden we, en nam ik deze foto:



 Gisteravond schilderde ik 'm na, als herinnering aan dit mooie stukje van het oostn' van 't laand.


Nog anderhalve dag, en dan verlaten we je weer, prachtig Drenthe. Jammer.
Gauw nog even genieten!

woensdag 25 februari 2015

Vele hemels boven de zevende

Haar andere boek (Kom hier dat ik u kus; klik!) vond ik net iets beter, maar dat neemt niet weg dat dit ook een echte aanrader is.
Je volgt vijf levens, en daar moest ik wel even in komen. Maar als je erin zit, kun je het boek bijna niet meer wegleggen. De relaties tussen hen, en het leed dat ze elkaar, vaak onbewust, aandoen is intrigerend. De schrijfster heeft een prachtige zinsbouw, ze is Belgisch en dat vond ik weer net zo heerlijk als in haar eerste boek, want ze gebruikt prachtige Belgische woorden.

In het NRC staan ook prachtige woorden, maar dan over haar. En ik vind ze waar:

Griet Op de Beeck, 41 jaar, Vlaamse, schreef in drie jaar tijd twee romans, allebei bestsellers. 
Bij signeersessies staan er lange rijen voor haar tafeltje, mensen komen haar met tranen in de ogen bedanken voor haar werk. „Wat u schrijft, Griet, dat gaat over mij.” „U heeft woorden gegeven aan wat ik altijd zo gevoeld heb.”



Hier weer de samenvatting van Bol.com:
Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over de complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan. In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk. 

dinsdag 24 februari 2015

Het gevangenismuseum in Veenhuizen; verborgen geschiedenis

Er bestaat een stuk verborgen stuk geschiedenis, hier in ons kleine kikkerlandje. Ik had er nog nooit van gehoord, totdat ik, inmiddels een paar jaar geleden, dit boek las:



Intrigerend was het. Rond 1893 startte er in Drenthe een groots opgezet heropvoedingsexperiment. Er werden drie kazernes gebouwd waar duizenden arme stadsgezinnen per boot naartoe werden gebracht, om door middel van tucht en arbeid heropgevoed te worden. De grootmoeder van de schrijfster werd er geboren, en dus dook ze in de geschiedenis van de Drentse strafkolonie
Eén op de zestien huidige Nederlanders is een nazaat van zo'n pauper, is inmiddels berekend.

Het is een goed en toegankelijk boek, wat ons ertoe bracht om een bezoek aan het Gevangenismuseum, daar in Veenhuizen te brengen, dat is gehuisvest in één van die oude kazernes.

Je kunt daar zien hoe het vroeger ging...

Een radbraaktafel. Waarop mensen werden vastgebonden...

... en vervolgens werden al hun botten gebroken, door een klap met deze staaf. Pas daarna werd de genadeklap toegebracht, of het hoofd afgehakt. Smakelijk.

Ook kon je een bezoek brengen aan De Rode Pannen, dat is de gevangenis waar onder meer Willen Holleeder heeft gezeten. Ook zijn hier de opnames van "Overspel" en "Rot op naar je eigen land" geweest. Je kunt mij wakker maken voor een goeie gevangenisserie, bijvoorbeeld op Discovery Channel. Heerlijk vind ik dat en lekker spannend. Dus vond ik het echt heel gaaf om daar rond te lopen!


En dit is dus NIET de isoleercel. Maar het isolatiehok van de verwarming. Humor in de gevangenis, en creativiteit. Ha!

Verder was het een troosteloze, eenzame plek.


Het dorp was trouwens tot 1981 (!) afgesloten van de buitenwereld, 
alleen als je gedetineerd was (ja, duh), of als je er werkte of woonde, mocht je erin. 
Momenteel zijn er nog twee gevangenissen in de omgeving in gebruik, die we zagen vanuit deze echte boevenbus, waarmee je een leuke en boeiende rit door de omgeving kunt maken. Een gids vertelde honderduit, en we hingen aan z'n lippen.



Als je eens in de buurt bent, ga erheen!

maandag 23 februari 2015

Drenthe is mooi, zo mooi

We wandelden naar een dorpje verderop, en ook nog een stukje over de hei.
Wat is het mooi hier.





We liepen onze neuzen achterna. Maar als we zin hadden gehad, was daar het zwerfsteenpad om te lopen. We zagen deze prachtige wegwijzer, die ze een zwerfsteenmannetje noemen. Er zijn er 40.
Ze zijn onderdeel van een 8 kilometer lange route rond Borger.
Misschien van de week?





zondag 22 februari 2015

De zon in de boom zien zakken

Ik had me voorgenomen om in Drenthe lekker veel te gaan schilderen. En dus voegde ik de daad bij het woord en schilderde een plaatje, dat ik hier (klik!) vond na.

Heerlijk, zo'n ochtendje schilderen met de zon door de ramen van het vakantiehuisje.





Ik ben er blij mee!

zaterdag 21 februari 2015

Dankjewel zeggen met een knijperzak

Om mijn schoonouders vast te bedanken voor de komende week in Drenthe, naaide ik een knijperzak.
Van een restje molentjesstof uit Minneapolis.






vrijdag 20 februari 2015

Het land van Bartje

Ieder jaar worden we de hele voorjaarsvakantie meegenomen door mijn schoonouders. We gaan een weekje van het leven genieten in een huisje, ergens in een vakantiepark.
Wat een mazzel hebben wij, want toevallig is mijn schoonfamilie om te zoenen zo gezellig en vermaken wij ons met z'n allen opperbest.

Deze keer vertoeven we in het mooie Drenthe, in 'Het land van Bartje', om precies te zijn.
Bartje, wie was dat nou ook alweer precies?

Bartje Bartels is de hoofdfiguur uit de boeken van Anne de Vries. Het is een jongetje dat opgroeit in een arm Drents landarbeidersgezin en dat zich allengs steeds minder wil schikken naar zijn lot. Bartjes beroemd geworden uitroep als moeder bruine bonen opschept, en vader oproept tot gebed: "Ik bid nie veur bruune boon'n" is exemplarisch.




 O ja!
Fijne voorjaarsvakantie allemaal!

donderdag 19 februari 2015

Wat moois op de hobbytafel, en een grote rommel.

Voor een collega die afscheid neemt wordt bij ons op school traditiegetrouw door (bijna) iedereen een blad gemaakt, om zo een mooi boek vol herinneringen en wensen te creëren.



Een mooie kans om allerlei mooie papiertjes, stempels en making tape tevoorschijn te toveren en een avondje lekker te gaan zitten knippen, schuiven, stempelen en plakken. Heerlijk.
Maar dat die collega weggaat vind ik verschrikkelijk jammer. Echt.

woensdag 18 februari 2015

Zie de roze lucht schijnt do-hoor de bóóómen!

Zomaar, tijdens het eten, wanneer mobieltjes eigenlijk uit en weg moeten, schoot ik toch even deze foto's. Ik rende ervoor midden onder de maaltijd van tafel, wat ook streng verboden is, en stond even in de tuin te genieten.




Zulke mooie kleuren, in het echt nog duizendmaal mooier, vragen om een uitzondering op de regel, toch?

dinsdag 17 februari 2015

Broekje 7, Knippie zomer 2002

Eindelijk gingen we op kraamvisite naar de baby van een collega, als laatste waarschijnlijk, want het kleine schatje kwam al 4 maanden geleden ter wereld.

Ik naaide voor haar dit broekje:


En knipte ook nog een hertje voor op een Hema-shirtje:



Het patroon komt uit een hele oude Knippie Baby, uit 2002.


Vee plezier ermee, kleintje!

maandag 16 februari 2015

Vergane chocoladescrabble-glorie

Gisteravond ben ik stevig ingemaakt, eindelijk, moet ik erbij zeggen, want de doos chocoladescrabble kreeg mijn echtgenoot jáááááren geleden al. Voor verjaardag of van Sint, dat wisten we niet eens meer. Ook de blondies speelden mee.


Elke letter was een ingepakt chocolaatje en de winnaar zou beloond worden met een gouden chocolademunt:


In zijn tweede beurt legde mijn liefste met het lieflijke woord 'vosje' 42 grandioze punten op het bord, waardoor mijn humeur tot onder het nulpunt zakte.
Want ik ben het talige typje in ons huis en hij de rekenman. En zo blijkt maar weer dat Scrabble een strategisch spelletje is. Grumbel.


Toch won onze jongste blondie! Na nog een extra potje vielen we aan op de chocolaatjes, die na jaren bewaren in vieze brokkelige stukjes uiteen vielen in onze monden, en dus renden we naar de prullenbak, en duwden en elleboogden we elkaar opzij om maar als eerste verlost te zijn van die walgelijke smurrie.
Bah. Wat een tegenvaller.



zondag 15 februari 2015

Pas op voor de inktvreter, als je in Papiria bent!

Gisteren waren we in het Kinderboekenmuseum, waar we Papiria betraden, een literair luilekkerland.
De muren waren van stapels boeken, of mooi wit en vormden een soort kronkelachtig doolhof waar veel te doen was.

Ik moest even slikken, want de kamertjes van beroemde schrijvers, die ik me nog van vroeger herinnerde, en waar ik me erg op had verheugd, hadden hiervoor plaatsgemaakt. 


Maar het was leuk! De blondies kregen een armband waarmee ze allerlei spellen konden activeren. Met die spellen verdienden ze items voor hun eigen verhaalfiguur, dat ze op een computer vorm konden geven. Uiteindelijk kon je jouw verhaalfiguur printen, en een bijbehorend pasje waarmee je  thuis kunt inloggen om verder te schrijven.




Wij hebben ons opperbest vermaakt!

vrijdag 13 februari 2015

Handig Engelse woordjes leren

Wat doe je als een paar Engelse woordjes maar niet in het hoofd van je jongste blondie willen blijven plakken, maar steeds ontsnappen?



We kozen voor plaatjes tekenen. En nou maar hopen dat het helpt...



donderdag 12 februari 2015

Dit is nou een neuskonijn

Dit is Niesje (ik heb haar niet bedacht hoor!):


Ze zoekt gezelschap en daarom is er door Bernina een naaiwedstrijd georganiseerd.
Mijn versie van dit neuskonijn (hoe kómen ze erop?!) is bijna klaar om te worden ingeleverd bij Veltrop, de naaimachine winkel in ons dorp.

Natuurlijk hou ik nog even geheim hoe ze eruit ziet!

En zo gaat het nu verder:

  • Jouw neuskonijn wordt samen met andere neuskonijnen in de winkeletalage tentoongesteld en neemt deel aan de locale wedstrijd. De tentoonstelling in de winkeletalage of winkel vindt plaats van 1 maart t/m 15 april 2015. Winkelbezoekers brengen hun stem uit op het leukste neuskonijn.
  • Je maakt kans op één van de 3 prijzen per winkel voor de locale wedstrijd:
  • 1e prijs: BERNINA sewessential - de handige tool met vele naaiaccessoires
  • 2e prijs: BERNINA stofschaar - het kwaliteitsproduct voor een exacte snit
  • 3e prijs: BERNINA knoopsgatbeiteltje met houten blokje - voor het perfecte knoopsgat
  • Het winnende neuskonijn van elke deelnemende dealer gaat door naar de finale.
  • Finale: van 1 t/m 20 mei 2015 worden alle neuskonijnen op de BERNINA Facebook pagina getoond en kunnen familieleden, vrienden, kennissen en iedereen die de pagina bezoekt hun stem uitbrengen. Zorg er dus voor, dat je zoveel mogelijk mensen vraagt om op jouw neuskonijn te stemmen.
Als je wil stemmen, graag! Ik ga jullie daar tussen 1 maart en 15 april nog wel een keertje aan herinneren...

woensdag 11 februari 2015

Blouse 22 uit Knipmode mei 2012

De blouse is af.
Ik veranderde de onderkant, knipte 'm recht en haalde een elastiekje door de zoom:



Wat een lekker makkelijk patroon is dit, zeg. Ideaal!





dinsdag 10 februari 2015

Kleine handige handjes maken mooie dingen...

Ze begon een haakschrift en kocht nu eindelijk haar eigen setje haaknaalden.
Kijk, dat maakt mij blij, natuurlijk.




Heerlijk om die handjes zo bezig te zien.

maandag 9 februari 2015

Een hele zwerm kraanvogeltjes

Met een oude atlas kun je leuke dingen doen.




Kraanvogels vouwen, bijvoorbeeld.
Nou nog ophangen, deze zwerm!