Huub van der Lubbe is daar goed in, joh, maar dan met zijn gitaar!
Gisteravond zaten we in De Schalm in Westwoud, waar hij in z'n eentje optrad, nou ja, bijna in z'n eentje, hij had een (hele goeie) pianist meegenomen.
In het begin liep hij door de zaal, zingend en vertellend met zijn gitaar om z'n nek. Vlak bij ons bleef hij staan, en zong het prachtige "Mijn liefjes ogen" dat is een lied van Shakespeare dat hij vertaald heeft. Hij draaide zich vaak om, want hij wilde natuurlijk de hele zaal aanspreken.
En dan moest mijn schoonmoeder duiken, ze zat vlak naast hem en werd steeds bijna geraakt door de hals van zijn gitaar.
We konden er erg om lachen, de avond was geweldig. Het was een prachtige ode aan de liefde, de lust, het leven, de poëzie maar vooral aan de vrouw. Heerlijk.
Dit is dat mooie nummer:
(Hier: klik! kun je het horen.)
Mijn liefje's ogen zijn niet als sterren
Zijn verre van de maan. Laat staan de zon
Haar wangen blozen maar gewoon als wangen
Niet als rozen of als rododendron
Wie dat anders ziet moet beter kijken
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Haar haar zal ik niet gauw als gouddraad roemen
Haar lippen zijn niet rood zoals koraal
Haar huid hoor je mij niet sneeuwwit noemen
En goddelijk loopt ze niet. Ze loopt normaal
Haar hoef je niet met beeldspraak te verrijken
Ze heeft zichzelf, zichzelf om mee te prijken
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Haar adem heeft me nooit parfum geleken
Hoe zij mij ook wanneer ze zucht vervoert
Hoe heerlijk ik het ook vind haar te horen spreken
Er is muziek die mij meer ontroert
Als ik me vergis zal dat wel blijken
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi
Mijn lief is mooi met niets te vergelijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten