dinsdag 31 maart 2015

Glas-in-lood-afscheidskoekjes-recept

Vandaag neemt een juf op de school van onze blondies na vele jaren afscheid. Een mooie gelegenheid om de keuken in te duiken en een bijdrage aan de high tea op school te leveren!

We maakten cakejes en glas-in-lood-koekjes.
De voorletter van de juf combineerden we met vogeltjes, omdat ze altijd veel aandacht besteedde aan de tuinvogeltelling.


Zo maak je glas-in-lood-koekjes; van extra stevig koekjesdeeg, dat niet uitvloeit in de oven:

Benodigdheden:

  • 200 gram boter op kamertemperatuur
  • 200 gram suiker
  • 400 gram gezeefde bloem (niet zelfrijzend)
  • 1 ei
  • eventueel wat (natuurlijk) vanille extract
  • snufje zout
Mix de boter en de suiker in ongeveer 5-7 minuten met de mixer tot het zacht en romig is. Je kunt het eventueel ook kneden met je handen. Mix het ei erdoor.
Nu kan de bloem toegevoegd worden bij het deeg. Mix het met een lage snelheid en voer het kort iets op. Schraap zonodig de zijkanten los en voeg het opnieuw tot het deeg.
Als de bloem goed in het deeg is opgenomen, kun je het deeg bewaren in een kom bedekt met een stuk plastic. Bewaar het deeg enkele uren tot zelfs een hele nacht in de koelkast.


Rol het deeg na het rusten uit en steek er koekjes uit. Steek uit elk koekje een vormpje (of maak een gat met een appelboor).



Laat de koekjes een half uur stijf worden in de koelkast, zo worden ze goed vormvast.
Stamp ondertussen wat gekleurde zuurtjes fijn in bakpapier.




Bak de koekjes (zonder zuurtjes!) 9 minuten op 175 graden.
Haal de koekjes eruit en laat de oven aan staan.


Vul dan de gaten op met de fijngestampte zuurtjes. 






Zet de bakplaat ongeveer 3 minuten terug in de oven, dan smelt de suiker.




Ook maakten we cakejes, die we versierden met rolfondant:



Ik wens deze juf een heerlijk pensioen toe, het start in elk geval lekker!

maandag 30 maart 2015

Een flitsend snel paardrijvest

Onze jongste zit tot over haar oren in de paardenliefde. Na jaren van zeuren en smeken zijn we door de knieën gegaan, met als resultaat honderdduizend paardenverhalen, het is echt non-stop-over-paarden-kletserij wat hier de klok slaat, doorspekt met namen als Beauty, Gigi en Sunny. En dat alles met hartjes in de ogen van haar stralende gezicht.

Vanmiddag was het weer zover, naar de boer van een dorp verderop, om te borstelen, te rijden en te knuffelen. Maar eigenlijk miste ze nog een lekker warm vest, voor onder haar natúúrlijk roze bodywarmer. Vlak na de kadetjes, om 13.00 uur, koos ze een lapje fleece uit, en om 15.09 uur kwam ik hijgend achter m'n naaimachine vandaan, mèt vest. Ha!




Het patroon komt uit Ottobre 4/2012

zondag 29 maart 2015

Een zeemeerminnenei

Als je nou veel van zeemeerminnen houdt, of je dochter misschien, en het is bijna pasen, nou dan combineer je dat toch gewoon?



Alisa Burke (klik), een kunstenares die ik graag volg, kwam op dit idee. Leuk!
Dit is ander werk van haar, trouwens:






zaterdag 28 maart 2015

Gniffelen om een papegaai en een pinguïn

Die Erik van Os, die zorgt ervoor dat onze jongste en de kinderen in m'n klas heerlijk moeten gniffelen.
Keer op keer op keer, want ze willen het allemaal steeds opnieuw horen. Ik lees het met genoegen keer op keer op keer voor. En ik gniffel mee.



vrijdag 27 maart 2015

Een nieuw pakje en poppenverdriet...

Haar shirt werd te klein, en omdat ik ooit van dezelfde stof een pakje voor ons babynichtje naaide, werd het nog zo'n piepklein poppenpakje, net als eergisteren.
Ik moest een beetje moed verzamelen om de schaar te zetten in iets dat ik een paar maanden eerder had genaaid.

Één, twee.... drie!





Helaas brak hierna het poppenbeen, en vloeiden er tranen want het been was niet meer te repareren...
Haar ontredderde poppenmoeder was ten einde raad. Ineens zonder kind, dat hakt erin natuurlijk, daar kon ik inkomen. Dus hup, snel op de fiets naar de Hema, daar lag een nieuwe pop in een koud schap voor een klein prijsje te wachten op een gelukkig leven. 
En dat krijgt ze.

donderdag 26 maart 2015

Licht, schaduw en diepte

Met twee medecursisten aan een grote tafel, een lekker muziekje op de achtergrond, een vel papier voor me en een potlood in de hand leer ik een hoop op tekenles.
Over licht, schaduw en diepte bijvoorbeeld, want dat zijn mijn werkpunten. Dus werd er een kopje voor me neergezet in het lamplicht. 
Tekenen, gummen, vegen, smeren, maar vooral genieten was het motto.
Met dit als resultaat:



Vanavond mag ik weer, hoera!
Als je ook op tekenles wil: hier (klik) heb ik les.

woensdag 25 maart 2015

Poppenkleertjes

Ik mocht weer 'ns iets kleins maken, iets piepkleins.
Uit een oude Knippie Idee (editie lente 2005) haalde ik het patroon van dit schattige pakje:


dinsdag 24 maart 2015

Strijkplankovertrek

Dankzij het fijne internet weet ik dat ik niet de enige ben die op het idee komt om z'n strijkplankovertrek zelf te naaien. Bij haar (klik) vond ik een handige handleiding.
Naast je naaimachine zijn je strijkplank- en bout de belangrijkste apparaten bij het naaien, en dit oude vod met gore gele vlekken irriteerde me nogal.


En dus legde ik de strijkplank op een lapje dat mijn lief meenam uit Amerika, trok 'm om, voegde 7 cm naad toe en knipte het uit.







Even aflocken, de rand breed omzomen, elastiekje erdoor en voilà:




maandag 23 maart 2015

Van der Laan en Woe, boe, boe, boe

Het was een avond van plaatsvervangende schaamte, vermengd met irritatie en verveling, nauwelijks te onderdrukken geeuwen en verwondering over de keuze van de al zooooooo vaak uitgemolken thema's.
Er werd door anderen wel gelachen in de zaal, maar mijn echtgenoot merkte ook een heleboel mede-gapers op. Ik wilde weg, snel en geruisloos, toch nog genieten van de avond, met een lekker glas wijn en diepe gesprekken in een kroeg om de hoek. Maar we zaten exact in het midden van de zaal en er was geen pauze.
Gegijzeld door van der Laan en Woe, dat hadden wij weer. Misleid en naar het theater gelokt door een heleboel leuks van deze heren op TV, waar ze omringd zijn door een goed team, dat het beste in ze naar boven haalt, maar nu door dat team verlaten en geregisseerd door Erik van Muiswinkel verveelden ze ons tot op het bot. Misnoegd onderuit gezakt, met de mondhoeken omlaag en één oog op het horloge kwam de avond maar niet om.
Ze zijn wel muzikaal, dat zeker, en als er door van der Laan even klarinet werd gespeeld dacht ik, ga dóór, alsjeblieft, want dat klonk prachtig, en het scheelde weer een paar minuten slechte grappen. Maar ja, zo'n nummer is dan toch op een gegeven moment weer afgelopen, en dan moesten we weer verder worstelen door flauwe grappen bij de koffieautomaat en het belachelijk maken van whats-app, volgens hen een onnozel en leeg medium.
Onnozel en leeg. Dat zijn nou precies de woorden die volgens mij deze avond typeerden.

Terug in de auto kwamen we tot de conclusie dat we toch liever diepgang hebben, een goed toneelstuk is inmiddels meer aan ons besteed dan een slappe cabaretier of, in dit geval, twee.




zondag 22 maart 2015

Smullen van de Maurithuis-app

Met onze jongste blondie aan m'n linkerhand en m'n Iphone in m'n rechter genoten we van het Mauritshuis. Wat een prachtige plek is het, gebouwd als stadspaleis, daarna gebruikt als Hotel van de Staat en rond 1700 erg beschadigd door een brand. Er werd toen een loterij georganiseerd om het herstel te bekostigen. En dat zonder internet!

De schilderkunst die daar tentoon wordt gesteld is adembenemend. En door de jongerenapp (vandaar die telefoon in m'n hand) die ze hebben bedacht gingen we er helemaal in op. Bij tien schilderijen kregen we quizvragen en zodoende weten we nu echt veel meer over de schilders en de schilderijen.
Die app is ook heel leuk om thuis te bekijken, trouwens.

Hier kun je 'm vinden: klik!

Ongeveer op de helft moesten we eindelijk op zoek naar Het meisje met de parel.
Ze was in het echt nog veel mooier en toevallig stond er net een gids een heleboel over haar te vertellen.
Ik genoot van haar verhaal, maar vooral van onze jongste die zeer gegrepen was door weer zo'n mooi schilderij en alle informatie als een spons opzoog. Nu weten we bijvoorbeeld dat ze je blijft aankijken, aan welke kant je ook staat, en dat ze ooit is verkocht voor twee gulden en dertig cent. Niet te geloven!
Het was niet alleen Het meisje met de parel dat ons boeide hoor, natuurlijk was er veel meer, veel meer... Deze twee bijvoorbeeld, zó knap, zó mooi:







Aan het eind van het bezoek kon ik het niet laten om als herinnering een hoesje voor m'n telefoon mee te nemen. Als herinnering aan deze mooie dag!



zaterdag 21 maart 2015

Mmmmmmeringue

Het moest er echt een keer van komen, want tot mijn schaamte had ik nog nóóit meringues gebakken. Nog nooit!

Dus klopten we twee eiwitten stijf, en voegden heel langzaam 100 gram suiker toe. Dat was meteen een mooie manier om de keukenmachine van m'n buuf uit te proberen, want hier zit ik nog zonder, na mijn handige actie.
We verdeelden het schuim in twee, en mengden door de ene helft 25 gram gesmolten witte chocolade, en door de andere helft pure.

Toen gingen ze de oven in, niet om te bakken, maar om te drogen. Een klein uur op 90 graden.

O, ze zijn zalig.
En die keukenmachine is super.













vrijdag 20 maart 2015

Stem je ook op mijn neuskonijn? Bedankt!

Een tijd terug had ik het er al over.
Ik doe mee aan een naaiwedstrijd, en inmiddels pronkt mijn neuskonijn met 3 concurrenten in de etalage van de naaimachinewinkel Veltrop in ons dorp:



Dit is mijn creatie (neuskonijn D) mèt kleintje:



En dit is de concurrentie:




Ongelooflijk hè, dat deze laatste qua kleurtjes zo op de mijne lijkt!

Iedereen kan stemmen, van 1 maart tot 15 april, bij Veltrop in de winkel op Zesstedenweg 81 in Grootebroek. Er vallen er drie in de prijzen, en de winnaar gaat door naar de landelijke verkiezing op Facebook en wint een mooie naaimachine. En nu hoop ik zo dat ik win!!!

Dus: stem op mij!