Stiekem fietste ik door de ochtendschemering eerst naar Shell tankstation, om proviand in te slaan, zoals reuzengrote spekken en zakjes haribo honingdrop, waarna ik mijn weg naar de MAVO vervolgde. De helft was voor ik op school kwam al op, en had mijn honger naar meer suiker alleen maar aangewakkerd. Die honger was er met een reden; thuis aten we macrobiotisch. 's Avonds zaten we uren aan tafel, dapper kauwend op onze gortdroge linzen, fantasieloze pompoenmoes en zoute zeekraal. Het was geen dieet, het was een levenswijze, en daar werden wij allen in meegesleurd. Om het echte macrobiotische gevoel te krijgen en de manier van leven te leren , die, door mijn kinderogen bekeken bestond uit gezond en dus vies eten, iets met massages en gember en iets tegen zuivel en vlees, werden er macrobiotische zomerkampen georganiseerd. En omdat ik er ongewild toch al tot over mijn oren inzat, had ik mijn eerste zomerbaantje op de créche van zo'n zomerkamp, samen met mijn buurmeisje. Haar ouders waren de opper-macrobioten, die het internationale zomerkamp organiseerden. Terwijl de ouders van de kinderen die met mij in het macrobiotische schuitje zaten, bezig waren met ochtendwandelingen die in de ijzige kou toch altijd gezond eindigden met een plons in de kille, grauwe Noordzee, met hete gembercompressen om steenpuisten en andere ongemakken te verdrijven, met zeewier kooklessen en shiatsu-massages waarbij de masseur langzaam over het lichaam liep, vermaakten wij bij de créche de kinderen en bemanden het winkeltje, dat doortrokken was van de geur van gedroogde vis en de onvermijdelijke boekweitrijstwafels. 's Nachts gingen we stiekem uit ons bed en struinden het gebouw af naar zoetigheid en omdat we dat toch nooit vonden gingen we in het stikdonker in de keuken zitten en zetten de levensgrote blauwe muggenlamp aan. We genoten van de harde zoemflitsknal, steeds als er een mug tegen de lamp vloog.
Ja, en zelf liep ik regelmatig tegen de lamp, in de jaren die volgden. Als iemand zijn jas over de mijne hing aan de kapstok bij ons thuis bijvoorbeeld. Die kraakte dan oorverdovend van alle snoeppapiertjes die ik erin verstopt had, en ik was er weer een gloeiend bij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten