Aagje

Nadat ze de tuinslang had vernield en diverse vaste planten in de tuin vakkundig had omgeknaagd, zoals bevers dat doorgaans doen, kreeg onze Aagje huisarrest. En het stond nou juist zo leuk, zo'n uit de kluiten gewassen duinkonijn huppelend door de tuin, en we namen op de koop toe dat onze kinderen regelmatig huilend binnenkwamen met slapgeworden konijnenkeutels tussen hun tenen , omdat ze op blote voeten in de tuin gymlesje speelden. Mijn liefste heeft middagen in de tuin doorgebracht, worstelend met, en zijn handen openhalend aan een grote rol onhandelbaar kippengaas, waarmee hij de ontsnappingsmogelijkheden voor Aagje had weten te reduceren tot nul.

Een paar jaar geleden wist ik hem echt niets te geven voor zijn verjaardag en er stond zo'n leuk konijnenhok in het HEMA-boekje. Het besluit was snel genomen, onze jongste en ik togen naar de dierenwinkel om een konijn uit te zoeken en omdat mijn liefste heel lastig op zondag jarig was, hebben we het konijntje, deze blijven klein, hoor, mevrouw, zolang verborgen bij de buren. Hij was op de grote dag nogal verrast en dat is mild uitgedrukt. Terwijl hij lief lachte tegen de kinderen en zei dat ze het zo goed geheim hadden weten te houden keek hij mij ietwat onthutst aan. Op naar het tuincentrum dan maar, voor een hok. Gelukkig was dat op zondag open, want het leuke, lichtblauw geschilderde HEMA-hok voldeed natuurlijk niet aan zijn technische eisen, dus werd er een serieus hok gekocht, en aansluitend aan dat hok een enorm gat in de tuin gegraven, dat werd afgezet met dat eerdergenoemde kippengaas, en weer werd volgegooid, zodat Aagje naar hartenlust  gangen kon graven, zonder echt uit te breken.
Dat huisarrest is niet echt een straf voor ons konijn.

Elke twee weken schepte mijn liefste het hok leeg, en spitte de kuil om, die door Aagje vervolgens steeds weer werd voorzien van een ingewikkeld gangenstelsel. "Dan heeft ze weer wat te doen" was het motto. Toen het herfst werd, inclusief bijbehorende windvlagen en stortregens bleek dat de kuil overkapt moest worden. Oude schuttingplanken werden in de stromende regen verzaagd en vastgespijkerd, zodat Aagjes haar zelfgegraven bunker niet vol zou lopen.

Toen mijn liefste na weer een middag timmeren, spitten en verschonen uitgeput en verregend binnenkwam met het lege voederbakje in zijn hand en aan onze dochters vroeg of zij Aagje wat voer wilden brengen, keken ze even van hun kleurboek respectievelijk Playmobil paleis op en verzuchtten in koor: "het is jouw konijn, hoor pap".