Eten

Er zijn tijdens het eten teveel zinnen die ik tot vervelens toe herhaal, waardoor ze zijn gedegradeerd tot achtergrondgeluid.
"Neem een hap... nu! Wat leuk dat jullie op school hebben getekend/gegymd/gerekend, maar neem nou die hap..... Eet eens door, als ik het nog een keer moet zeggen raak ik uit mijn humeur en dat wil jij ook niet. Praat ik boos? Nee hoor, dit is niet boos. Nietwaar... Echt niet, en hou je grote mond dicht! Neem nou een hap! Ja, dan mag je mond wel open, ja.
Als de grote wijzer bovenaan is, is jouw eten op, hoor!
Hoezo vind je dit niet lekker? ... Nou, vandaag zal je het nog gewoon moeten opeten. Zal ik het in stukjes snijden, dan?
Gezondheid! Ja, ik zag ook dat je moest niezen, ga je zelf even een doekje pakken? Het scheelt in elk geval weer een hap.
Eet nou doohoor! Straks hebben papa en mama het op en je weet wat de afspraak is.
Als je goed je best doet, red je het nog wel. ... Niet huilen. Chocolademousse. Ja, ik weet dat het jouw lievelings is. Als je zo huilt, red je het niet, hoor. Neem nog maar een hap.... Een grotere!
Kijk, papa heeft het al op. Kom terug! Nee, dat deed hij niet expres, papa eet gewoon als altijd.
Ik heb het trouwens ook bijna op. Ga zitten! ... Je hoeft nog maar 2 happen. Goedzo! Nu een wat grotere. Ja, als je zulke kleine hapjes neemt, moet je er inderdaad nog 4. Toe!
Gelukkig, je hebt het op, nu mag je een toetje. Lekker? ... Neem een hap... nu!"



Misschien is dit de oplossing?