Gebeft... genade

Zoals altijd na het eten werd er tijdens het afruimen van de tafel gestoeid, onze oudste rolde door de kamer, worstelend met mijn echtgenoot, waarbij hij al snel aan de winnende hand was, ook omdat zij door een hevig aanhoudende slappe lach bijna in haar broek plaste. "Genade, genade!" smeekte ze tussen de gierende uithalen door, waarop mijn lief ontzettend pedagogisch verantwoord reageerde met de vraag: "Wat betekent dat eigenlijk?'
Het moest opgezocht worden en omdat wij niet in het bezit zijn van een kinderwoordenboek werd de grote mensen versie erbij gepakt. Ik zat hevig te genieten van de gretigheid waarmee het dikke woordenboek werd opengeslagen. Er werd snel naar de G en vervolgens naar de Ge gebladerd, want zo had ze het op school geleerd. Hierna begon het zoeken naar het desbetreffende woord, door steeds het woord bovenaan de bladzijde hardop te lezen en ons vragend aan te kijken, zo van, ben ik er al bijna? Een uitstekende techniek, zeker, en verschillende woorden passeerden zo de revue. Gasfilterbus...  verder, schat...gatenplant.. nog verder ...gatenplateel...gebeente....ga maar verder... gebeft... En hoe we ook ons best deden om een pokerface op te zetten, er ontsnapten ons toch opgetrokken wenkbrauwen en licht gegniffel. "Wat is er nou?" vroeg ze, waarop wij reageerden met "niets hoor, iets verder nog". Ze trok haar wenkbrauwen op en rolde met haar ogen, bladerde door en vond genade.