Vreemde vogel

Ik ontwaarde in het halfdonker een gedaante in de tuin en mijn hart sloeg heel snel een slag over, net voordat ik ontdekte dat het mijn echtgenoot was, die met iets bezig was bij de appelboom. Het konijn kreeg ook nog wat voer, zag ik, en toen kwam hij weer binnen. Vanmorgen bleek dat onze appelboom in een soort kerst of paasboom is veranderd, omdat hij er in een hartstochtelijke vlaag dierenliefde allemaal vetbollen in heeft gehangen en wij dus nu genieten van groenlingen en vinkjes, nee, mam, dat zijn ríngvogels, dat heb ik zélf op school geleerd, waarop ik maar weer zwijg want dat pakt meestal het beste uit, in onze tuin.
Die dierenliefde is dubieus, trouwens, want zoals het een echte bioloog betaamt offert hij net zo makkelijk argeloze slachtoffertjes op aan de wetenschap.
Jaren geleden waren wij in de grote voliére van de dierentuin in Emmen en daar liep hij al snel met een grote vogel onder zijn arm, vastbesloten dit dier eens nader te bekijken. "Zet neer!" siste ik met het schaamrood op mijn kaken, "dat is een of andere zeldzame vogel, zet néér!" Waarna hij de jacht op de volgende argeloze vogel opende, en hij kreeg ze ook heel vervelend gemakkelijk te pakken. Hetzelfde lot treft fladderende vlinders in onze tuin en wanneer wij een kinderboerderij bezoeken moet altijd wel een eend of een nietsvermoedende kip het ontgelden, hij pakt ze op en roept lachend "vangen, schat!" waarop ik dan enerzijds dat dier wel wil redden door het te vangen, wat inderdaad een vreemde gedacht is, maar goed, een groter deel van mij schreeuwt inwendig "neeee!" en dus fladdert zo'n dier er dan maar weer geschrokken vandoor. Gelukkig hebben we inmiddels kinderen, zodat ik deze vreemde dans zo nu en dan kan ontspringen.
Ik had dit kunnen weten, want nadat ik 15 jaar geleden als een blok voor hem gevallen was, spraken we voor het eerst af bij hem, op zijn superkleine studentenkamertje in Amsterdam-Zuid. Na uren kletsen, zoenen en toastjes eten vroeg hij of ik het leuk vond om foto's te kijken. Vertederd was ik, wat een leuke gevoelige jongen was mij nu toch ten deel gevallen! Op de foto's was te zien hoe hij, gehuld in een witte laboratorium-jas, met daarboven die prachtige krullen en onweerstaanbare lach, dode vogeltjes determineerde, alle onderdelen en ingewanden goed zichtbaar op de foto, keurig uitgestald op aluminium schaaltjes.
Een vreemde vogel, dat is het.