We lieten ze aan tafel de hele boel ondersmeren, met hun handjes eten, we bonden de strijd aan, we gaven die weer op, we probeerden er achteloos geen aandacht aan te geven, we lieten ze uitgehongerd aan tafel gaan, we deden alles, maar de blondies groeiden evengoed op als fanatieke anti-eetsters.
Ook al tekende ik bij elke hap die ze namen weer een klein lijntje of rondje op een tekenblaadje, zodat er een leuk clowntje of iets anders ontstond als ze maar dooraten, ook al gaven we ze wel of geen toetje, ook al dekten we een bord minder, ook al mochten ze voor elke hap een minuut later opblijven, het gaf allemaal niets.
Nu ze een beetje groter worden, zijn de scherpe kantjes er wel vanaf en wordt er van alles geproefd en steeds vaker lekker bevonden.
Een tijdje geleden, zagen mijn echtgenoot en ik, dwalend door zo'n lekker groot woonwarenhuis dit fantastische bord:
Misschien had dat geholpen? Ik vind 'm in elk geval fantastisch! Een lekker snoepje in het laatste bakje, en dus: eten maar!
Hier: klik! kun je deze "Dinner winner" bestellen.
Ha, wat een lollig bord! Ik hoop dat het ouders van niet-etende kinderen zal helpen. Gelukkig heb ik een kind dat (soms zelfs veel) eet, maar ik ken de frustraties wel. Gelukkig wordt het vaak stapje voor stapje beter als ze wat ouder worden. Groetjes!
BeantwoordenVerwijderen