Vlinderschrik

Toen ik als onvervalste puber in de schemering slenterend door het dorp fietste had ik het al. Ieder wegdwarrelend blaadje in de avondschemering zag ik aan voor een wandelende pad of kikker. Stom eigenlijk, maar deze afwijking is nooit verdwenen.
Dus toen ik uit mijn ooghoek iets zwarts zag landen in mijn prullenbak terwijl ik lekker zat te naaien in mijn atelier, maande ik mezelf tot kalmte. Het zal je veel te sterke verbeelding wel weer zijn, zei ik tegen mezelf. Groot was mijn verbazing toen ik ontdekte dat er werkelijk een vlinder in mijn prullenbak was beland!

Wat nu? Echtgenoot is onze insectenexpert, maar die was natuurlijk op zijn werk, dus besloot ik de vlinder buiten te zetten.

Eerst liet 'ie nog even zijn prachtige kleuren zien, waarna de vlinder bibberend zijn vleugeltjes sloot en zo bleef zitten. Urenlang. Onze jongste kon dat na een dag niet meer aanzien en besloot een reddingsoperatie op touw te zetten. Op advies van mijn liefste werd er suikerwater neergezet en de vlinder mocht bij ons binnen opwarmen en aansterken.

Elke paar uur roept er wel iemand "Waar is de vlinder?!" en zo wordt het herstel van onze nieuwe huisgenoot nauwgezet gevolgd...