Toen ik deze foto nam, kon ik nog lachen. Ik moest een dimmer terugbrengen bij de lampenwinkel in ons dorp en nam gauw een foto van dit bordje. Deur, hihi.
Maar binnen verging het lachen me al snel. Ik legde mijn dimmer op de toonbank en vroeg mijn geld terug. Maar de eigenaresse van de winkel had daar geen oren naar, een tegoedbon, daar moest ik het maar mee doen. Die dimmer was een dure, hij kostte veertig euro, en ik ben helemaal niet van plan om bij deze winkel iets anders van 40 euro uit te gaan zoeken.
Bozer en bozer werd ik, donkere wolken pakten zich samen boven mijn hoofd, met een grote kans op onweer. Ik werd er zeker niet vriendelijker van. Grrrrrr, wat een onzin!
Maar de dame in de winkel trok zich er niets van aan en leek niet te snappen dat ze op deze manier geen goede reclame maakt en klanten wegjaagt. Ze vertelde zelfs dat ze zeker wist dat ze mijn geld niet terug hoefde te geven, want laatst was een klant het er ook al niet mee eens, dus had ze het uitgezocht. Ik was dus niet de eerste die ongelooflijk geïrriteerd was door deze stomme regel! Lekker slim, je klanten laten balen en toch besluiten geen geld terug te geven!
Ik raad je onze "Light store" dus niet aan, want je geld… dat ben je daar onherroepelijk kwijt. Ook al is je defecte lamp met hun dimmer niet te repareren. Bah.
En toen riep ik tijdens het boos & beledigd wegbenen ook nog automatisch "Tot ziens!". Waarschijnlijk waren dat mijn automatische goede manieren. Nou daar heb ik gauw "O, nee, mooi niet!" aan toegevoegd! Ha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten