Eerst stortte ik mezelf op Het Puttertje, dat een taai beestje bleek te zijn. Na uren en uren van doorzetten en niet wegleggen, want ik was inmiddels op bladzijde driehonderdnogwat en dan is het ook zonde, heb ik het toch opgegeven. Op bladzijde vijfhonderdnegenzestig. Pfoehee, wat een beschrijvende tante is die Donna Tartt. Dat me dat bij de verborgen geschiedenis nooit is opgevallen, toentertijd.
Dus ik dacht: spanning, daar heb ik behoefte aan! Laat ik een thriller nemen, mij kun je immers altijd wakker maken voor een goede moord of een heftige verkrachting. Dus las ik Zusje van Rosamund Lupton. Inmiddels ben ik net over de helft, en normaal ben ik dol op verhalen waarin niemand inziet dat de hoofdpersoon het echt bij het rechte eind heeft, en dat ze dan gevaar loopt omdat niemand haar wil geloven, nu is dat niet het geval.
Ik za het wel helemaal mis hebben, maar ik geloof gewoon niet dat de hoofdpersoon gelijk heeft. Sterker nog: ik irriteer me dood! HET WAS ZELFMOO-HOORD!! Zou ik haar toe willen schreeuwen. Blijf nou niet zo flauw naar de dader zoeken!
Dus ja, wegleggen of niet?
Heeft iemand een echt goede tip???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten