Gevilte tas

Vorige week kwam mijn hartsvriendin, o nee, bff moet je zeggen, anders komt het ook weer zo ouderwets over en dan voel ik me grijs & oud. Mijn bff kwam langs en we gingen lekker wat leuks vilten. Hmmm, dat maakt die hippe afkorting toch weer stoffig, maar ja, we gingen echt vilten.
Onze oudste blondie deed gezellig mee en ik stond paf. Dat ze zo snel groter en ouder wordt en dat ik dat regelmatig niet helemaal kan bijbenen en dus voor verrassingen kom te staan… ik kan er maar niet aan wennen.
Laatst waren we op kraamvisite en had zij het baby'tje op schoot toen het tijd was om op te stappen. "Geef maar hier, dan leg ik haar even terug in de wieg", zei ik, waarop ze verontwaardigd zei dat ze dat zélf heus wel kon. "Tuurlijk schat, dan blijf ik wel in de buurt" zei ik glimlachend. Maar tot mijn verbijstering deed ze 't echt heel handig, hup baby in bed, dekentje instoppen, o nee, eerst nog even een sokje recht, knuffeltje erbij, aai over het wangetje. Ik stond daar totaal voor spek en bonen en vroeg me af wanneer dit nou weer gebeurd was.
Zo ook tijdens het vilten. Met die handige handen van haar viltte ze een prachtige lap, die ze een weekje later in elkaar naaide tot een leuke tas. Gelukkig was ik daar wel hard voor nodig, ha!
Wel jammer dat die tas onder mijn leiding bijna mislukte; haar viltwerk zat er ondersteboven op.
Toen had ze er genoeg van en mocht ik 'm in elkaar zetten.

Links de tas van mijn bff, en rechts die van onze oudste.