donderdag 14 november 2013

Soldaat van Oranje

Ik weet het zeker, ik hoor thuis in een andere tijd.
Het werd me gisteravond weer eens duidelijk, terwijl ik met een hele berg andere mensen zat te genieten van De Soldaat van Oranje, wauw, wat was het indrukwekkend. We werden er naartoe gebracht met zo'n schoolreisjes-touringcar, geregeld door de personeelsvereniging van het werk van echtgenoot, met als gevolg dat er geen ontsnappen was aan West-Friesland, daar in Katwijk. Gezeten tussen 70 collega's en aanhang, die zenuwachtig giechelden toen de vloer ging draaien, opvallend zwegen tijdens de liefdesscène en hardop schrokken, gevolgd door weer zenuwachtig giechelen als er werd geschoten.
Wat zou jij doen? Als de oorlog uitbrak en je tussen je vrienden zou moeten kiezen? Ik weet het niet, al zou ik een moord doen (als verzetsmeisje?) voor de kleding die ze toen gewoon elke doordeweekse dag droegen. Ik heb me lekker zitten vergapen aan de knielange rokken, met korte vestjes, bloemige jurkjes met beeldschone hakken eronder en dan de màntels die ze aanhadden, zucht… 



Ja, het was best een bevrijding dat vrouwen ook broeken konden gaan dragen, we mogen Coco Chanel dankbaar zijn, maar geef mij maar liever een zwierig rokje, of een strak minirokje, of een charmant jurkje en dan niet alleen op een feestje, nee, het liefste elke dag!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten