Een weeffout in onze sterren

Ik was gewaarschuwd, mijn zusjes hadden had het ook niet drooggehouden, en dus snikte ik voor twee tellend.
Er stroomden tranen over mijn wangen, terwijl op de achtergrond "Kanniewaarzijn" uit de TV schalde en Astrid Joosten zich met haar grappenmakers druk maakte over een gloeibougie.

"Waarom léés je het dan? vroeg mijn boekenvermijdende, TV kijkende echtgenoot.
"Omdat het gelezen móet worden, het is zo prachtig." antwoordde ik naar waarheid.

Het tegenwicht van dat grappige TV-programma kon ik wel gebruiken bij dit prachtige maar aangrijpende boek.
Het is ook verfilmd, maar voorlopig ga ik 'm niet zien, want mijn zelfbedachte herinnering is veel te vers.

Hier de samenvatting:

Een hartverscheurend verhaal verteld door de zestienjarige kankerpatiënt Hazel die drie jaar geleden is opgegeven. Maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn.

Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: An Imperial Affliction van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Geen enkele samenvatting kan recht doen aan de kracht van deze roman. John Green heeft een meesterwerk geschreven dat door merg en been gaat, dat kracht geeft en vernietigt, dat ieder godsblij maakt dat hij lééf