Mijn schaar knipt graag in oude boeken en tijdschriften. En soms kom ik dan wat leuks tegen, bijvoorbeeld deze kaartjes met leuke vragen, ze zaten verstopt in een oude Flow.
Ik scheur ze eruit, dacht ik, en ik leg ze op tafel. Kunnen we mooie en gezellige diepzinnige gesprekken voeren, kaarsjes aan en kletsen maar, tijdens van die lekker-vroeg-donker-herfst-avondjes.
We kozen deze:
Terwijl wij nog even nadachten flapte onze jongste haar antwoord er al binnen eentiende seconde uit.
"Nul!" klonk het rotsvast overtuigd.
"Maar waarom dan?" vroegen mijn liefste en ik ons af.
"Toen hoefde ik niet te lopen."
Da's duidelijk.
Die van mijn liefste was zestien. Geen zorgen en een hoop vrijheid, waar gretig gebruik van werd gemaakt.
En ik? Ik denk dat mijn favoriete leeftijd vier jaar was. Ik mocht naar school, daar was ik zó blij mee.
Ook al was het lopend.
Er waren ook nog wat andere kaartjes, die tot leuk nadenken stemmen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten