Hup, hup, naar de poëzieclub!

Afgelopen weekend was het zover, eindelijk, want de vorige keer was ik geveld door een griepachtig ding, dus toen moest ik helaas afhaken.
Met een tas vol gedichten, inplaats van één, wat de opdracht was, maar met een lekkere taart ter compensatie, reed ik naar Enkhuizen.

"Wat ga je dan eigenlijk doen, mama, in zo'n poëzieclub?"
Ja, dat wist ik eigenlijk ook niet. Iets met gedichten, en taart dus. En later op de avond vast ook nog wel wat rode wijn.

Inderdaad. We genoten van de mooie woorden en zinnen die iedereen had meegenomen, en gaven er onze eigen betekenis aan. En ondertussen kletsten we over nog veel meer van het leven.

Bijzonder was het, en heel gezellig.

Mijn inbreng was deze:

ENKELE ANDERE OVERWEGINGEN - RUTGER KOPLAND
Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten wij de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.

Het is van Rutger Kopland, hier heb je'm:

Rutger Kopland, pseudoniem van Rutger Hendrik (Rudi) van den Hoofdakker (Goor, 4 augustus 1934 – Glimmen, 11 juli 2012) was een Nederlandse dichter en schrijver. Van beroep was hij psychiater, maar bij een groter publiek is hij bekend als dichter. (Bron: Wikipedia)

Het recept van de heerlijke taart die ik meenam krijg je morgen.