Een nieuw pakje en poppenverdriet...

Haar shirt werd te klein, en omdat ik ooit van dezelfde stof een pakje voor ons babynichtje naaide, werd het nog zo'n piepklein poppenpakje, net als eergisteren.
Ik moest een beetje moed verzamelen om de schaar te zetten in iets dat ik een paar maanden eerder had genaaid.

Één, twee.... drie!

Helaas brak hierna het poppenbeen, en vloeiden er tranen want het been was niet meer te repareren...

Haar ontredderde poppenmoeder was ten einde raad. Ineens zonder kind, dat hakt erin natuurlijk, daar kon ik inkomen. Dus hup, snel op de fiets naar de Hema, daar lag een nieuwe pop in een koud schap voor een klein prijsje te wachten op een gelukkig leven. 

En dat krijgt ze.