Vergane chocoladescrabble-glorie

Gisteravond ben ik stevig ingemaakt, eindelijk, moet ik erbij zeggen, want de doos chocoladescrabble kreeg mijn echtgenoot jáááááren geleden al. Voor verjaardag of van Sint, dat wisten we niet eens meer. Ook de blondies speelden mee.

Elke letter was een ingepakt chocolaatje en de winnaar zou beloond worden met een gouden chocolademunt:

In zijn tweede beurt legde mijn liefste met het lieflijke woord 'vosje' 42 grandioze punten op het bord, waardoor mijn humeur tot onder het nulpunt zakte.

Want ik ben het talige typje in ons huis en hij de rekenman. En zo blijkt maar weer dat Scrabble een strategisch spelletje is. Grumbel.

Toch won onze jongste blondie! Na nog een extra potje vielen we aan op de chocolaatjes, die na jaren bewaren in vieze brokkelige stukjes uiteen vielen in onze monden, en dus renden we naar de prullenbak, en duwden en elleboogden we elkaar opzij om maar als eerste verlost te zijn van die walgelijke smurrie.

Bah. Wat een tegenvaller.