Yana Ndada

Met mijn voet omhoog op de bank open ik mijn mail, niet met die voet natuurlijk. Het eerste berichtje is van Yana Ndada, een dame uit Spanje, single, die graag kennis wil maken, waarschijnlijk met mijn liefste, eventueel door middel van het toesturen van foto’s. Verschillende beelden schieten door mijn hoofd, van de prostituees die we zagen langs de kant van de weg in Spanje bijvoorbeeld. Terwijl de kinderen godzijdank geobsedeerd waren door de portable DVD-spelers achterin, die ik normaal verafschuw: “Kijk meiden, wat een mooie koe/toren/berg/natuur.” Nee, niets kan hun mooie smoeltjes losscheuren van de schermpjes die via een ingewikkeld systeem, dat pas na 17 pogingen en minstens zoveel scheldwoorden, aan elkaar en de stoelen vastgebonden zitten. Bijkomend voordeel is dat er, eerlijk is eerlijk, geen eten, drinken of aandacht meer nodig is tijdens lange autoritten. Bibberend, verbleekt en vermagerd halen we onze kleine schatjes na een rit van twee dagen op de plaats van bestemming uit de auto, en terwijl ze knipperen tegen het felle zonlicht, dat zo irritant schittert in de azuurblauwe zee vragen ze verveeld of ze niet eerst Pippi Langkous af mogen zien. Ja, misschien was het Yana wel, die achteloos van stringetje wisselde langs de kant van een troosteloze weg in Spanje, waardoor ik eindelijk doorkreeg dat het om prostituees ging en niet om liftsters. Qua naïviteit doe ik inderdaad niet voor mijn kinderen onder. Doe mij ook maar liever Pippi.