Met de rest van het gezin op school en werk heb ik het huis weer voor mezelf alleen en omdat ik me nu weer enigszins kan voortbewegen, laten de blondies de meeste spullen weer gezellig achter zich aan slingeren. Eigenlijk mag ik daarover niet klagen, ze hebben het duidelijk van mij, ik was vroeger geen haar beter, zelfs vele malen slechter. In de puinhoop die mijn kamer heette had ik een prachtige passpiegel op een standaard die voor de geoefende kijker te ontdekken was ergens tussen de bergen boeken, vuile en schone was en allerhande meidenspullen. Mijn kleding legde ik heel handig op mijn bureaustoel neer, zodat ik daar na het nodige graai- en zoekwerk altijd kon vinden wat ik zocht en door even flink te ruiken was meteen duidelijk of het vies was en dus terug werd gegooid op de stoel, of schoon, en dus geschikt voor een lekkere pas sessie voor die spiegel. Toen ik op een dag mijn goedgevulde winterjas op de berg kleren bovenop die bureaustoel gooide en vervolgens naar de wc rende, hoorde ik vanaf de pot een enorm gedonder. De stoel was overbelast geraakt en uit protest achterover gekanteld, recht de spiegel in. Een grote barst zou me er vanaf dat moment altijd aan herinneren dat ik mijn kleren beter naast de stoel kon neergooien. Zat ook lekkerder trouwens, op die stoel dan bedoel ik.
Met de moed der wanhoop werden er briefjes neergelegd waarop bijvoorbeeld "ik ben je lievelingsboek, ik lig hier nu al 3 weken, ruim me op!" stond, maar ook dat mocht niet baten, mijn drang tot het laten rondslingeren van mijn eigendommen breidde zich alleen maar uit, zelfs tot de middelbare school, waar mijn vriendinnen me attendeerden op mijn jas, etui of werkstuk dat ik tijdens het kwebbelend verlaten van het lokaal natuurlijk weer achterliet. Toen ik er na een lange dag van hard bijkletsen en tussendoor opletten en meeschrijven in de les op school achter kwam dat ik mijn jas weer eens ergens had laten slingeren, ging ik maar weer op zoek. Slenterend door de lange gangen wierp ik in elk lokaal een blik en daar zag ik 'm over een stoel hangen, onbereikbaar, omdat er tentamens waren, net begonnen... Nou ja, ik hou me maar vast aan deze poster en laat de bende de bende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten