woensdag 8 februari 2012

Belasting

Na dagen van uitgebreid kinderachtig uitstelgedrag, waarin ik allerhande erg-belangrijke-dingen-die-echt-moeten-gebeuren had verzonnen, zoals het zinloze schoonmaken van de schoenenkast, het nutteloos doorzoeken van Marktplaats om precies die stoeltjes te vinden die ik in mijn hoofd zelf heb verzonnen en die een waanzinnige aanvulling zullen zijn op ons interieur, het totaal onbelangrijke rangschikken van de dvd's op alfabet, of nee, toch maar op genre, o nee, nou laat het dan toch maar zo en ik kan de hoesjes toch ook niet meer vinden, opende ik doodmoe de brief van de belastingdienst over de kinderopvangtoeslag. Vooruit dan maar, dacht ik, toen ik las dat er een rekenvoorbeeld op de website te vinden was, maar ze hadden niet vermeld dat dit rekenvoorbeeld zich vakkundig schuil wist te houden, verstopt in een klein uithoekje van de website, waar het grinnikend zat te wachten tot het gevonden werd. "Buut rekenvoorbeeld!" riep ik na ruim een kwartier rondscrollen en klikken. Maar zo snel gaf het zich niet gewonnen, je moest bijvoorbeeld je toetsingsinkomen paraat hebben.
Door een ongetwijfeld vreemde verbinding in mijn hersens, die ik in het boek van Dick Swaab nog niet gevonden heb, weet ik mijn sofinummer uit mijn hoofd. Dat geeft hoop, zou je denken, maar helaas vergeet ik wel op slag wat ik ook al weer bij Deen moest kopen, dat ík het konijn eten zou geven en dat de klas van mijn oudste een kwartier eerder op school moest zijn voor een toneelvoorstelling, laat staan mijn toetsinginkomen. Of zouden ze het toetsingsinkomen van ons samen bedoelen, vraag ik me af terwijl het rekenvoorbeeld begint te gapen en sjokkend de aftocht blaast, naar een nieuwe verstopplek voor de volgende argeloze sukkel die het gaat proberen.
Het is niet leuk, laat staan makkelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten