Van bol.com:
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Door de verhalen uit zijn jeugd vermoedde Hertmans dat de inhoud wel eens onthutsend kon zijn. Jarenlang durfde hij de schriften niet te openen. Tot hij het wél deed, en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde.
Hij sublimeerde zijn verdriet in de stilte van de schilderkunst. In een poging dat leven te doorgronden schreef Hertmans zijn herinneringen aan zijn grootvader op. Hij citeert uit diens dagboeken en kijkt naar diens schilderijen,om uiteindelijk de ware toedracht te ontsluieren. Hertmans vertelt dit verhaal met een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers beschikken, en in een vorm die een onuitwisbare indruk op de lezer achterlaat.
Oorlog en Terpentijn vormt een aangrijpende zoektocht naar een leven dat samenviel met de tragiek van een eeuw – en een postume, bijna mythische poging dat leven alsnog een stem te geven.
Maar het werd doorzetten, doorgaan en doorlezen tot het me misschien wel aan zou gaan spreken.
Ik las wat recensies en kwam erachter dat het begin wat minder was, maar dat ik er daarna zeker geen spijt van zou krijgen.
Dus gaf ik het nòg tien bladzijden, maar toen ben ik gestopt.
Het kon me niet bekoren, ik kwam er niet lekker in en had steeds het gevoel dat ik de lijn niet kon vinden in het boek. Misschien pak ik het later wel weer eens op.
Oorlog en terpentijn, voor mij werkt die combinatie niet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten