Maar helaas, zelfs de rij voor ons doorgewinterde museumjaarkaarthouders was schrikbarend lang, hij reikte tot de horizon, maar ons geduld niet, natuurlijk.
We lieten het Van Gogh links liggen en glipten het Stedelijk Museum in.
Daar zwol ik elke minuut meer op van trots door de grote belangstelling van onze oudste, alles wil ze weten, àlles! Impressionisme, expressionisme, magisch realisme, ze luisterde gretig en ik had kennis tekort om haar echt goed in te lichten, waardoor we samen mijmerden en nog nieuwsgieriger werden.
Ik ga dit boek nu echt eens lezen, het staat al een tijd op mijn lijstje:
Ons motto in musea is: weggaan voor het hoogtepunt, maar onderweg naar de uitgang kwamen we wat leuks tegen in het familielab.
We kregen drie keer 1 minuut om iets te kleien, en van die drie keer moesten we onze mooiste kiezen 'the lucky one' zeg maar, die ging mee naar huis om af te bakken. Nou, dat lieten wij ons geen twee keer zeggen:
"De leukste giraf van de wereld" |
"Worstenbroodje" |
"One minute lucky one" |
Omdat we met de heerlijke lunch (bij het Vlaamsch Broodhuys natuurlijk) onze museumhonger nog niet hadden gestild, gingen de blondies en ik nog even naar het Kleine Weeshuis. Dat is het kinderdeel van het Amsterdams Museum, vlak achter de Kalverstraat.
Hierbij roep ik iedereen met kinderen in de leeftijd van 5 tot 10 jaar op om daarheen te gaan, het is te gek en noooooooooit druk! Ze laten elke 5 minuten een nieuw gezin binnen, dus je waant je daar alleen. Je gaat allerlei spannende opdrachten doen, die je activeert met je armband.
Ondertussen leer je het harde leven van de ruim 900 (!) wezen die daar hebben gewoond hebben kennen. We hadden deze speurtocht 2 jaar geleden al eens gedaan, maar dat mocht de pret niet drukken, het was weer super!
De stoel van de chirurgijn |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten