Jongensverjaardag

Het is altijd erg diep graven in mijn lapjesverzameling, als er een jongen verjaart. Mijn eerste stippeltjes-bloemetjes-roze-rood-neiging moet sterk onderdrukt worden, zodat ik mijn oog kan laten vallen op een verscholen effen lapje of eventueel een goed verstopt donker ruitje.

Deze keer ging ik voor een klasgenoot van onze oudste aan de slag, die "iets met schaken heeft" zo was ons ingefluisterd. Een magnetisch reisschaakspelletje was snel gevonden en na het nodige graafwerk ook wat lapjes om er iets origineels bij te fabrieken.

Ik besloot er weer eens zo'n leeskussen tegenaan te smijten, en de letters van zijn naam uit flockfolie te knippen.

Zo, er kan nu héél relaxed een potje geschaakt worden, en dat is maar goed ook, want volgens mij moet er altijd heel lang nagedacht worden over een volgende zet.