Doe het zelf

Als in ons leven tijd genoeg zou zijn voor alle plannen die we hebben, zou elke dag minimaal 60 uur langer moeten duren en dan heb ik het over zelfmaak-plannen. Het lijkt wel een soort ziekte; toen de wc begon te verouderen, en dat deed 'ie al voordat we hier kwamen wonen, werd hier in huis meteen geroepen dat we dat zèlf wel doen. De eerstvolgende keer dat in het krantje van de plaatselijke bouwmarkt, die trouwens inmiddels is uitgedijd tot een uit de kluiten gewassen, fris opgeruimde, ruim opgezette Gamma, waar je graag naartoe vlucht als je eigen verbouwing je dwingt om te bivakkeren op een tiende van je woonkamer, omringd door werkbank en cirkelzaag, iets toilet-gerelateerds in de aanbieding was spoedden wij ons erheen en namen alles wat nodig was mee, zodat we nu al 3 jaar staren naar de hangende toiletpot in grote blauwe doos, die in de garage hinderlijk in de weg staat en ik ben benieuwd of we de accessoires, zoals hippe toiletrolhouder en dito handdoekhaakje nog kunnen terugvinden als uiteindelijk het moment aanbreekt dat we ze uit de verpakking moeten halen.
Al het verbouwen dat er wel van kwam heeft veel goeds opgeleverd moet ik er meteen bij zeggen, ons vorige huis was uiteindelijk precies zoals we het hebben wilden; met lage stopcontacten om de twee meter, een prachtige serre, een handige bijkeuken en erker aan de voorkant. Alleen jammer dat het niet op de goede plek stond, we kwamen er na anderhalf jaar zwoegen achter dat mijn liefste toch wel veel tijd verloor aan het dagelijkse woon-werkverkeer, dus toen alles af was hebben we het met hangende pootjes verkocht. Waarna we in ons huidige huis trokken, dat gelukkig door de vorige bewoners al flink was uitgebouwd, alleen de puntjes hoefden nog op de spreekwoordelijke i. Een van die puntjes was de vloer, wij wilden hout en er lagen ontzettend goed vastgelijmde plavuizen, waarop je dus niet zo makkelijk hout kunt leggen, weten wij inmiddels heel goed. Er werd opgeruwd en er werden om de zoveel centimeter gaatjes geboord, zodat we die houten vloerplanken lekker stevig vast konden maken om geen last te krijgen van werking en golven en scheluw en dat soort vaktermen. Heel even hadden we ook een fontein in huis, en heel even bleef ik er verwonderd naar kijken, dat komt nog best hoog, dacht ik, voor zo'n klein gaatje! Toen drongen de werkelijkheid en de stem van mijn echtgenoot weer tot me door en rende ik naar het gaatje om er mijn duim op te drukken, zodat mijn lief op zoek kon naar iets wat geloof ik een afsluiter heet, maar dat weet ik niet meer want ik zat me af te vragen wie dat nou ook weer was met zijn duim in een dijk, die het land behoedde voor een grote overstroming.
De loodgieter kwam en ik zag in zijn ogen dat hij er binnenpret om had, maar hij probeerde dat te verhullen door hard aan het werk te gaan en het stukje pijp te vervangen. We hebben het stukje pijp met gaatje bewaard, het staat met datum erop te prijken tussen buitenlands geld, eerste tandjes, gekregen gelukspoppetjes, souvenirs van verre reizen en theaterkaartjes in onze letterbak vol herinneringen boven de zoldertrap.
Helaas kreeg dit stukje pijp al na 1 dag gezelschap van nog zo'n stukje, want ja, wij zijn dus wel ezels, en deden het voor de zekerheid nog een keer, de volgende dag. Zucht.

Witte pijp met blauwe letters, het gaatje is door-en-door, dus eigenlijk zijn er 2 gaatjes, zelfs.

Met een loep lukt het misschien, kijk;
 een dun ringetje pijp, met gaatje erin en kaartje eraan.
Mijn lief is wetenschapper en goed documenteren is een grote voorliefde van hem.