Gelukkig maar dat ik het niet wist dus, want ik heb erg genoten van dit boek:
Eerder las ik "De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween" van deze schrijver, waar ik tot op tweederde erg om kon lachen. Daarna legde ik het weg en ik ga het ook niet uit lezen. Wat me ertoe bewoog om zijn tweede boek toch te proberen, weet ik niet meer. Ik heb een zwak voor een leuke kaft, dat wel, dus het zullen die gekleurde letters wel geweest zijn.
Een zéér nuchtere stijl, kleurrijke personages en een heleboel zeer onwaarschijnlijke, absurde gebeurtenissen, dat is waarmee de Zweedse Jonas Jonasson deze keer mijn hart stal. Voor sommige mensen zal het langdradig zijn, maar ik hou wel van een lekkere portie nonsens.
Hier een samenvatting die ik vond tussen wat recensies op Bruna.nl (klik!):
Nombeke Mayeki werkt vanaf haar vijfde jaar in de latrines van een sloppenwijk. Naar school gaat ze niet, maar ze kan goed rekenen en doet tijdens haar werk haar best dit steeds beter te leren. Als haar chef wordt ontslagen, volgt Nombeke hem, omdat ze zo goed kan rekenen en zeer bijdehand is, op. Nombeke heeft echter andere ambities en met behulp van een oude man leert ze ook lezen. Als deze man overlijdt, eigent ze zich zijn erfenis, vele diamanten die ze in haar jas verstopt, toe.
Ze neemt ontslag bij de latrines, en besluit naar de nationale bibliotheek te gaan om via de boeken die ze daar kan lezen haar leven te kunnen verbeteren.
Onderweg wordt ze echter aangereden door een dronken blanke man, en zoals in die tijd het geval was, krijgt Nombeke, die slechts op de stoep liep, de schuld van het ongeluk. Ze wordt veroordeeld tot het verrichten van arbeid bij deze man, een ingenieur die verantwoordelijk is voor het nucleaire programma van Zuid Afrika.
Dan ontmoeten we, al lezende, het gezin van Ingmar die in Zweden wonen. Ingmar heeft, na een overtuigd monarchist te zijn geweest, een ontzettende haat tegen het koningshuis en wil ten koste van alles een einde maken aan de monarchie in Zweden.
Zijn vrouw, die steeds meer moeite krijgt met de gedragingen van haar man, krijgt een tweeling die Ingmar allebei Holger noemt, zodat ze kunnen wisselen wanneer hem dat goed uitkomt. Ze lijken sprekend op elkaar maar verschillen heel erg in karakter.
Ze neemt ontslag bij de latrines, en besluit naar de nationale bibliotheek te gaan om via de boeken die ze daar kan lezen haar leven te kunnen verbeteren.
Onderweg wordt ze echter aangereden door een dronken blanke man, en zoals in die tijd het geval was, krijgt Nombeke, die slechts op de stoep liep, de schuld van het ongeluk. Ze wordt veroordeeld tot het verrichten van arbeid bij deze man, een ingenieur die verantwoordelijk is voor het nucleaire programma van Zuid Afrika.
Dan ontmoeten we, al lezende, het gezin van Ingmar die in Zweden wonen. Ingmar heeft, na een overtuigd monarchist te zijn geweest, een ontzettende haat tegen het koningshuis en wil ten koste van alles een einde maken aan de monarchie in Zweden.
Zijn vrouw, die steeds meer moeite krijgt met de gedragingen van haar man, krijgt een tweeling die Ingmar allebei Holger noemt, zodat ze kunnen wisselen wanneer hem dat goed uitkomt. Ze lijken sprekend op elkaar maar verschillen heel erg in karakter.
En nog een leuk weetje: De Nederlandse titel is het resultaat van een lezerswedstrijd. Hij heeft dan ook weinig te maken met de originele: "Analfabeten som kunde rakna" (De analfabete die kon rekenen). In het Engels hebben ze er "The girl who saved the king of Sweden" van gemaakt, terwijl ze in Frankrijk trouw bleven aan de originele titel.
 |
| Foto van de site van Jonas Jonasson; klik! |
Zin in een glimlach? Ik zou zeggen: lees het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten