Op de heenreis begon ik in een vers Elly's choice boek. Binnen 10 minuten zat ik te slikken en te knipperen om mijn tranen binnen te houden, wat nauwelijks lukte, pffff, wat een aangrijpend verhaal...
Ik las LEEF! van Laura Maaskant.
Het boek is autobiografisch, geschreven door een meisje dat op haar vijftiende ziek wordt, de strijd aanbindt, genezen lijkt, maar drie jaar later toch weer te pakken wordt genomen door het monster dat kanker heet.
Ze wilde dolgraag het boek voltooien om zo aan mensen te vertellen dat het leven een geschenk is, dat je moet koesteren. En dat vechten zinloos is, maar dat je je lot beter kunt omarmen. Je kunt beter genieten van het nu, dan de toekomst overschatten, vindt ze.
Daarom heet het boek natuurlijk ook LEEF!
Ik moet weer slikken nu ik het opschrijf.
Het is haar gelukt, ze heeft het boek kunnen voltooien, gelukkig. Er werd zelfs een theatervoorstelling van gemaakt.
Ik kwam terecht op haar website, (klik!) waar ik haar blog vond. Het laatste bericht daar was van december 2015. Ik schrok, maar vond een bericht in het AD, met als titel: Doodzieke Laura ziet af van behandeling maar omarmt de tijd. Ze is dus nog in leven.
Verder vond ik dit filmpje van een kort interview met haar bij Knevel en van de Brink.
Kortom; ze geniet van elke dag dat ze LEEF!t.
Ongelooflijk.
Wat een mooie levensles.
Het boek had ik trouwens uit voordat ik weer thuis was, 's avonds....
Goh interessant
BeantwoordenVerwijderen