We gingen de veelbesproken mode zien, die daar op een weergaloze manier wordt tentoongesteld. Het is toch knap, van Erwin Olaf, dat hij je bijna laat beleven hoe het wàs in die tijd, toen kleine meisjes ingesnoerd in prachtige jurkjes rondhuppelden, en jongetjes in van de schattige oncomfortabele jasjes met een hele rij knopen en van die schuin openvallende voorpanden. En de vrouwen, het was ontzettend ongezond, dat insnoeren, maar wat was het allemaal mooi!
Het pronkstuk was natuurlijk de TWEE METER BREDE (!!!) bruidsjurk van Helena Slicher, die ze in 1759 droeg.
De voorkant was prachtig, maar de achterkant nog veel mooier.
(Die was dan wel weer heel lastig te fotograferen, helaas.)
Van het borduren van één zo'n tulp zou ik al zeer ongeduldig die hele jurk het raam uit smijten.
Er was een catwalk, waarlangs we plaatsnamen om de kleding te zien, de (op maat gemaakte!) paspoppen gaan rustig rondjes om en om en om.
In een waaier kun je meer lezen over elk kledingstuk.
Deze jurk trof me recht in mijn hart. Ik wil 'm. Nu.
In het echt is 'ie nog veeeeeel mooier.
Wauw... en we zagen nog meer, maar dat komt morgen.
Grappig dit te zien. Ik was er ook gisteren.
BeantwoordenVerwijderen