"Een man die Ove heet" van Fredrik Backman

Als je van de boeken over Don Tilleman hebt genoten, "Het Rosie project" en "Het Rosie effect", dan is dit een aanrader. Maar toch lijkt het er niet op.
De enige overeenkomst is een wereldvreemde man met goede bedoelingen, op zijn manier dan.

Het mooie van dit boek vind ik, dat ik die man, die inderdaad Ove heet, erg onaardig vond in het begin. Ik irriteerde me een beetje aan hem. Maar gaandeweg ging ik 'm steeds meer begrijpen en werd ik meegevoerd in zijn gedachtenwereld. Ook kwam ik steeds meer te weten over zijn leven, dat hem getekend heeft.

Het las heerlijk weg, lekker chronologisch en met helder taalgebruik.
Een aanrader dus.

Ove is negenenvijftig jaar oud. Hij rijdt Saab. Mensen noemen hem 'de bittere buurman'. Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje, en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht. Als hij het ergens niet mee eens is, dan zegt hij dat. Vooral tegen zijn onmiddellijke omgeving, in de wijk waarin hij woont. Hij en zijn vrouw Sonja waren de eerste bewoners, samen met hun vrienden Rune en Anita. Elke ochtend loopt Ove een inspectierondje in zijn buurt. Hij verzet fietsen, controleert de inhoud van afvalbakken, ook al is hij al jaren geen voorzitter meer van de buurtbewonersgroep. Maar achter deze pedante facade schuilt een verhaal, een verdrietig verhaal. Als de pas gearriveerde nieuwe overburen op een ochtend per ongeluk zijn brievenbus pletten, vormt dat het begin van een komisch en hartverwarmend verhaal over onverwachte vriendschap, ongekamde katten en de kunst van het achteruitrijden met een caravan.