Het zijn de mijmeringen van Rien Poortvliet, verhalen over zijn jeugd, maar ook plaatjes van zijn atelier en zijn tuin.
Hij schilderde wat in hem opkwam en dat is echt genieten, eigenlijk net alsof een opa vertelt.
En man, wat kan 'ie tekenen en schilderen! Wauw!
Hier denkt hij terug aan de keer dat hij een vogelnest zag, met jonkies erin, aan de rand van het perron. Hij verwondert zich over het feit dat de trein, die elke 10 minuten langs dendert, dat prille geluk niet verstoort. Ik smul van dit lekker chaotische, mooie boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten